Talisman
Γνωριζόμαστε και ας μη συναντηθήκαμε ποτέ.
Μέσα από τον ίδιο ουρανό, δυο κόκκοι στην άμμο που βρέχεται από την ίδια θάλασσα, ελάχιστοι μέσα στο σύμπαν, ελάχιστοι και στον χρόνο.
Γνωριζόμαστε από το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας.
Από την ίδια προσευχή των κρυφών αναστεναγμών μας.
Άξιον εστί ο νοητός ήλιος που δένει τα χιλιάδες βιβλία που κρατήσαμε στα χέρια μας.
Η γλώσσα σου, η γλώσσα μου, η πανανθρώπινη γλώσσα της μουσικής, της φωνής των λαών.
Οράματα και αγώνες, δίκαια να μοιραστεί ο πλούτος της γης στις ζωές των ανθρώπων.
Μέσα από την μυρωδιά του τυπωμένου χαρτιού, από τη σοφία των αιώνων. Από τους μικρούς φάρους της στεριάς.
Μέσα από τα μάτια της φίλης μας που αγωνιά για τα πέτρινα γεφύρια που σμίγουν τον κόσμο.
Από τον Πάμπλο Νερούντα ήπια εγώ, από τον Οδυσσέα Ελύτη εσύ.
Μεθύσαμε τη ζωή μας από λέξεις πρωτόγνωρες, κρασί κόκκινο μεταλαβιάς.
Η χώρα μου αναστήθηκε, αναπνέει ξανά. Η δική σου ακολουθεί με βεβαιότητα. Με τη σιγουριά του ανθρώπου που θέλει να ζήσει.
Μας πολέμησαν οι δυνατοί, μας πολεμούν ακόμα. Αυτοί που δεν έμαθαν ποτέ οι νίκες πως μετριούνται.
Εμείς ξέρουμε.
Πάνω στο άρωμα του χαρτιού φτερούγισε η ψυχή μας.
«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά» έλεγε ο πρόδρομος της Ελληνικής Επανάστασης Ρήγας Φεραίος. «Πάρε μου το ψωμί, αν θες,/πάρε μου τον αγέρα,/ μα μη μου παίρνεις το γέλιο σου.» έγραφε ο Πάμπλο Νερούντα.
Για φυλαχτό θα κρατήσω το Άξιον εστί στη γλώσσα σου. Αόρατο νήμα φιλίας. Να μετράμε τις νίκες των ονείρων μας.
Καλή αντάμωση.
Ταξιδευτής
14 Φεβρουαρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου