Παίξε στοίχημα

"Δημοτικό τραγούδι...απόσταγμα ζωής" συναυλία παραδοσιακής ορχήστρας & χορωδίας
 Μουσικό Σχολείο Τρικάλων 27/06/2014

Την Πέμπτη στις Κηρήθρες, την Παρασκευή στο Μουσικό Σχολείο, το Σαββατοκύριακο στα Μεγάλα Καλύβια.
Δεν υπήρχαν πουθενά επαγγελματίες. Διέκρινες μόνο το αυθεντικό, το γνήσιο, την προσπάθεια και την αγάπη για έκφραση. Οι αναγνώστες που διάβασαν αγαπούν το βιβλίο, οι μουσικοί που έπαιξαν αγαπούν τη μουσική, οι μικροί και μεγάλοι ζωγράφοι επειδή αγαπούν τη σύνθεση των χρωμάτων.
Κάποιες φορές ζούμε την αποθέωση της μετουσίωσης του απλού σε θεόπνευστο. Όπως η μπάλα στα παιδικά μας χρόνια.
Ακόμα και αν έμπαινε το πέναλτι του Γκέκα, ξέρεις ότι έπαιζες ρώσικη ρουλέτα. Χορός εκατομμυρίων, δίπλα σε στόματα που πεινάνε. Άνθρωποι που είναι έτοιμοι να κατέβουν στους δρόμους για τα πανηγύρια, αλλά ούτε τους πέρασε από το μυαλό να διεκδικήσουν έναν καλύτερο κόσμο, πέρα από την ιδιωτική απαίτηση. Δεν είναι τίποτα κακό, όλα είναι ζωή. Αλλά όταν τα λαοφιλή θεάματα αποπροσανατολίζουν ολόκληρους λαούς, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και ακριβώς από πίσω το κέρδος των λίγων, σε βάρος των πολλών. Αρκεί να είναι εμπορικό. Αν είναι ταινία να κόβει εισιτήρια, αν είναι βιβλίο να είναι άρλεκιν, αν είναι μουσική να σπάζει πιάτα, αν είναι ποδόσφαιρο να παίζεται στοίχημα εκατομμυρίων. Παίξε στοίχημα. Ο καθημερινός ψεκασμός. Θα γίνεις πλούσιος. Αρκεί να μη σκέφτεσαι, να μη διεκδικείς, 140 ευρώ η φιάλη το ουίσκι και τα πιάτα για σπάσιμο δικά μας. Ο Γονίδης δικός σας.
Εθιστήκαμε σαν λαός στα πανηγύρια. Και το καλοκαίρι καλά κρατούν. Περπατάω τα βράδια και ακούω την καταστροφή της παραδοσιακής μας μουσικής από τους εβδομαδιαίους γάμους πια. Παλιά τουλάχιστον είχαμε τις εβδομαδιαίες φωτογραφίες. Γεμίζει η πόλη με αφίσες αλλά Θώδη, το νεοελληνικό κιτς στις δόξες του. Είδα τον αγώνα χτες το βράδυ. Ούτε τέχνη είδα, ούτε ποδόσφαιρο που θα άξιζε σε ομάδες που φτάνουν στις οκτώ καλύτερες. Το θέαμα θυσία στη σκοπιμότητα. Η παθητικότητα του θεατή. Δίπλα απ’ τα γήπεδα της Βραζιλίας ανθεί η πορνεία. Είναι ανατριχιαστικό να ακούς ότι μισό εκατομμύριο παιδιά εκδίδονται στη Βραζιλία. Πολλοί ταξιδεύουν λέει ως εκεί για τον αγοραίο έρωτα. Πως τολμά ένα κράτος με τέτοια διαφθορά, να οργανώνει άρτον και θεάματα; Είναι τυχαίο ότι το ποδόσφαιρο ακμάζει σε παρακμιακές κοινωνίες; Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Ούτε ο Μπέος στο Βόλο.
Αλλά επειδή κινδυνεύω να παρεξηγηθώ, εξηγούμαι. Δεν είναι κακό να βλέπεις ποδόσφαιρο. Είναι όπιο όμως, να αναλώνεσαι μόνο στο ποδόσφαιρο σαν θεατής.
Γιατί είναι άλλο να παίζεις εσύ. Νους υγιής εν σώματι υγιή.
Αν φαντασθούμε τι θα συνέβαινε αν η Εθνική προκρινόταν, θα καταλάβουμε γιατί σήμερα θερίζουμε υποκουλτούρα και κατάντια στην Ελλάδα. Μα να μη χαρούμε; Φυσικά να χαρούμε. Αλλά αν υπήρχε υγιής κοινωνία δεν θα υπήρχε και χρυσή αυγή και τόσοι συγγενείς της. Καμία νίκη της Εθνικής δεν θα δώσει χαρά στον άνεργο, όταν ζει με το σύνθημα μπάλα και ξερό ψωμί. Και πως θα πάρει τα πόδια του να βγει στο δρόμο, να αντισταθεί, εθισμένος από τον οριζόντιο καναπέ;
Όταν σβήσουν τα φώτα στα γήπεδα της Βραζιλίας, καμία φτώχια δεν θα εξαλειφτεί. Απλά κάποιοι θα πλουτίσουν περισσότερο. Μήπως δεν είδαμε το σενάριο σε μας, με τους Ολυμπιακούς αγώνες;
Μπράβο στην Εθνική, αλλά όταν είσαι o χρυσοπληρωμένος Σαλπιγγίδης τέτοια γκολ δεν τα χάνεις. Άλλο επίσης ΑΟΤ- Φλαμούλι.
Ούτε κρύο, ούτε ζέστη από την Εθνική. Αλλά φυσάει ένα λίβα που καίει τα σπαρτά τούτο το καλοκαίρι. Ποιός θα το δροσίσει;

Κωστής Ταξιδεύων
30 Ιουνίου 2014