“Tο βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι. Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.” Τάσος Λειβαδίτης
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, ένα ολόκληρο σύμπαν. Σώμα, νους, καρδιά, όνειρα, ζωή. Ο φυσιολογικός κύκλος, γεννήθηκα, έζησα, πέθανα. Ο αφύσικος θάνατος, το ατύχημα, η αρρώστια, ο πόλεμος, τεμαχίζουν τον κύκλο, τσαλακώνουν τη ζωή μας. Τις περισσότερες φορές ο ίδιος ο άνθρωπος σκοτώνει τη ζωή, μετά από συνεχείς πυροβολισμούς κάποτε θα την πετύχει.
Ανταγωνισμός, ατομικισμός, ωφελιμισμός στον αριθμητή, εγωισμός στον παρονομαστή. Το αποτέλεσμα η ζούγκλα του καπιταλισμού
Από την άλλη πλευρά η συνεργασία, η αλληλεγγύη, το ουσιαστικό ανθρώπινο, μια ζυγαριά που προσπαθεί να αντισταθεί στην κατάρευση.
Δεν ευνοούν οι συνθήκες την ομορφιά του ζειν αξιοπρεπώς, βαραίνει η ασχήμια. Ο εγωισμός στα ύψη, εγώ είμαι, κοιτάτε πόσο ωραίος είμαι, εγώ είμαι καλά και αδιαφορώ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι παράδειγμα στο κοπάδι του. Πετάει ένα αυτή είναι η ζωή και μπράβο ρε μεγάλε...ένα μίλι και ξεπλέξαμε με όλα.
Τα σύννεφα σκεπάζουν τον ουρανό, κρύβουν τον ήλιο σήμερα, γλυκιά φθινοπωρινή μελαγχολία απλώνεται στο χωράφι, μαζί της κι ένα ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη, συγχώρεσέ τους όλους, έναν-έναν, τόσοι είναι, τόσα μπορούν. Είναι και το πιο δύσκολο, να σταθείς πάνω απ' την ανθρώπινη αδυναμία.
"Ο ανώτερος άνθρωπος έχει
απαιτήσεις από τον εαυτό του. Ο κατώτερος άνθρωπος από τους άλλους" έλεγε ο Κομφούκιος
Αν δεν μπορείς, ρώτα τη μικρή ροδιά. Το μυστικό είναι στη ρίζα, κάηκε, ξαναγεννήθηκε, χάρισε την ομορφιά της ενηλικίωσης, είναι μακρύς ο δρόμος ως τους καρπούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου