Μια στο καρφί και μια στο πέταλο, φαρ ουέστ, σκόνη και πέτρες η ζωή μου. Τι κυνηγάω, ποιός με κυνηγάει; Τι ψάχνω, ποιός με ψάχνει; Κι όταν φθάσουμε κάπου, μας περιμένει ένας κυνικός θάνατος.
Είναι καλοκαίρι και τη βγάζουμε με μπύρες, "κλεφτρόνι" ο Τάσος μας προμηθεύει. Άνεργοι, απένταροι, άστεγοι, αναπολούμε άλλες εποχές. Εκείνες του ονείρου. Σε μια παρατημένη αποθήκη με τσίγκινη σκεπή και δυό μικρά παράθυρα, στα όρια της πόλης. Ο Νικ δεν μιλάει, μόνο τραγουδάει Σιδηρόπουλο, ο Μήτσος όλο διαβάζει Μπουκόφσκι, η Λένα ασχολείται με το σκουλαρίκι στη μύτη της, ο Πίτερ βρίζει τους καπιταλιστές κι εγώ δεν έχω το θεό μου, βρίζω τους πάντες. Και τον μαλάκα τον Τζόνυ που δεν άντεξε και τον βρήκαμε κρεμασμένο χτες το μεσημέρι στην αγριοκορτζιά πίσω στην αποθήκη. Γιατί βρε ηλίθιε, η ζωή είναι ωραία, τι ζήλεψες στον θάνατο;
"Εμένα που με βλέπετε, έχω δυό πτυχία στην κωλότσεπα, ταξιτζής δούλευα, τώρα σκατά" το μότο του Πίτερ. "Ψάξε στο ίντερνετ ήλιθιε, χτες είπαν ότι δουλειές υπάρχουν, οι άνεργοι βαριούνται να ψάξουν" ο Τάσος.
"Φέρε μια μπύρα ρε και σταμάτα τις μαλακίες, εξήντα είμαι"
Φαρ ουέστ η ζωή μας, αφόρητη η ζέστη, χαμένη η ζωή μας. Μπύρες και λακούβες, άνθρωποι στιβαγμένοι στον πόνο, το μάτι του Μήτσιου πρησμένο, πλακώθηκε το πρωί με τον Νικ...
Λίγο καθαρό αέρα, μπόχα η μικρή αποθήκη.
Βγαίνω έξω, βράδιασε, σκέφτομαι την κάποτε αγαπημένη μου, χαμογελάω στο φεγγάρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου