Σαββατόβραδο πάλι. Νοσταλγώ εκείνα τα παλιά. Γλεντούσαν οι άνθρωποι, ομόρφυνε η ψυχή μας. Κρύο το βράδυ απόψε, τέλειωσε ακόμα ένα καλοκαίρι. Μολυβί τα σύννεφα, τα νέα σκούρα γκρι, αλλάζουν αποχρώσεις κολλημένα στο μαύρο. Ταξιδεύοντας για Αθήνα θυμάσαι; - μια στάση στα Καμένα Βούρλα για καφέ, ποτέ πια. Σαν δίευρα μας έβλεπαν, τώρα δεν το χωράει ο νους, άγρια θηρία που τρώνε μικρά παιδιά. Ποτέ πια φασισμός, όχι άλλα καμένα μυαλά, ποτέ πια. Ούτε για καφέ.
Έκλεισαν τα στέκια του δρόμου με τα καρπούζια, ένα άσπρο σκυλί περιφέρεται θλιμμένο. Τέλειωσε το καλοκαίρι. Οι γάμοι πάντα ήταν επικίνδυνοι, τώρα είναι θανατηφόροι. Μήπως η εξουσία δεν ήταν πάντα κίνδυνος, τώρα μοιάζει μεσογειακός τυφώνας. Κινείται αλλοπρόσαλα, απρόβλεπτα, στο τέλος θα λογαριάζουμε τους νεκρούς.
Βρέχει πάλι. Έλα να χορέψουμε στη βροχή. Ο δρόμος είναι σκοτεινός. Το μόνο ξέφωτο που απέμεινε, αυτό της καρδιάς σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου