Νύχτες της αγρύπνιας
Του έρωτα και του πόνου
Ότι αγάπησα χάθηκε, μαζί και τ' όνειρο
Αποξηραμένο
κόκκινο τριαντάφυλλο στα χέρια μου ότι πέρασε
Το τρίβω δυνατά μες τις παλάμες μου
Άρωμα νοσταλγίας, φύλλα κι αγκάθια γίνονται σκόνη
Αίμα και σκόνη, λάσπη από πορφύρα οι νύχτες μου
Νύχτες της αρμύρας και της λησμονιάς
Ακούω την ανάσα σου, χιλιάδες ανάσες στον ανήφορο, άνθρωποι που προχωράμε μαζί
Φέγγουν τα μάτια μας την άναστρη νύχτα
Τίποτα δεν χάθηκε. Τ' όνειρο φωτίζει πάλι το σκοτάδι. Θα χαράξει το φως.
Μέρες της φύσης και της ομορφιάς. Μέρες του καλοκαιριού και της αγάπης.
Μας απομένουν οι μέρες που ακόμα δεν ζήσαμε.
Κοιμήσου τώρα. Μας περιμένει το απρόσμενο αύριο.
22 Ιουνίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου