Το μπλέντερ είναι το πιο σημαντικό εργαλείο που έχουμε σπίτι. Επειδή είναι και παιδικό απωθημένο, -στην νηπιακή μου ηλικία δεν είχαμε, κάποιες φορές πατάω το κουμπί κι ας ανακατέψει αέρα. Ακούω βέβαια τις φωνές της γυναίκας μου, αλλά το προσπερνάω. Είναι μόνιμα στον πάγκο της κουζίνας. Όταν το χρησιμοποιώ χωρίς λόγο, η γυναίκα μου το κρύβει. Πάντα όμως το βρίσκω. Είναι εξάλλου ο μοναδικός λόγος που τσακωνόμαστε. Εγώ πιστεύω πως τα ζευγάρια πρέπει να καβγαδίζουν αραιά και που. Εκείνη πάλι όχι.
Μόνo εμένα αρέσει ο ήχος απ' το μπλέντερ, οι άλλοι στο σπίτι εκνευρίζονται. Όταν όμως κάνεις τη διαδρομή Τρίκαλα- Θεσσαλονίκη με καψουροτράγουδα, σαν κλασική μουσική ακούγεται το μπλέντερ. Προχτές έκανα χυμό καρότο, τα καρότα δεν κομματιάζονταν, ζοριζόταν, μούγκριζε. Ήρθαν στη κουζίνα με το μαστίγιο. Πρόλαβα και κρύφτηκα κάτω απ' τον καναπέ. Σε καλό μου βγήκε, βρήκα ένα δίευρο και μια κατσαρίδα. Δεν είπα τίποτα για ευνόητους λόγους. Με τα ευρώ πήρα καφέ, έτσι κι αλλιώς χαμένο ήταν.
Με το μπλέντερ κάνω μαρμελάδες, πουρέ και διάφορες αλοιφές. Συχνά πετάω μέσα τις δηλώσεις πολιτικών και άλλων παρατρεχάμενων. Γίνονται πολτός, εξαφανίζονται. Το κάνω βέβαια όταν παρασύρομαι και πάω να τις πιστέψω. Στο μπλέντερ, λέω τότε. Πολυεργαλείο το μπλέντερ.
Πάω να το ανοϊξω. Θα πετάξω μέσα όλες τις αφίσες των νυχτερινών κέντρων που γεμίσαν την πόλη. Δεν τις αντέχω.
Ξέρω πάλι θα με φωνάζουν, μεσημέρι κι όλοι
κοιμούνται.
6 Ιουνίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου