27 Σεπ 2012

Το τέρας

Ανάμεσα σε εκκρεμότητες, προτεραιότητες, ανισότητες, βαρβαρότητες και ματαιότητες και άλλες τόσες –οτητες, θα βρίσκουμε πάντα τη δόση της φιλίας μας. Ανάμεσα σε μια υπαρκτή καθημερινότητα και μια ονειρική ουτοπία.
Θα ακροβατούμε πάνω στις αχτίνες του ήλιου, μικρά σωματίδια  κι εμείς. Mόνο στο υπερβολικό φως γίνεται αισθητή η παρουσία μας, -στο χαοτικό σύμπαν. Οι μαύρες τρύπες μας, να πλουτίζουν με κόκκινο χρώμα και όταν θα σμίγουν οι ανάσες μας θα είμαστε ακόμα ζωντανοί.
Τόσο α-σήμαντος και τόσο μοναδικός  ο καθένας μας. Τόσο σημαντικός και τόσο δυνατός ο καθένας μας, απέναντι στους ασήμαντους που κατέχουν τα κλεμμένα κλειδιά,  της ζωής των πολλών. Αν δεν τσακίσει το τέρας η ανθρωπότητα, θα την αφανίσει.
Φτάνει ο πλούτος της γης για όλους. Τα τέρατα νομίζουν ότι είναι θεοί. Ένα τέρας υπάρχει, μόνο με την αναπαραγωγή του κενού. Αλλιώς δεν υφίσταται τέρας. 

Ταξιδευτής
27 Σεπτεμβρίου 2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου