Φρεσκοοργωμένη γης, η Λίζα κυνηγάει τις καρακάξες, τα σύννεφα στη γη, ο βοριάς σφυρίζει. Τόσο κοντά η πόλη, τόσο μακριά ηρεμεί ο νους, καταλαγιάζει η οδύνη των ημερών. Ο Φλεβάρης θα φέρει την άνοιξη, τα δέντρα θα γεμίσουν τρυφερά πράσινα φύλλα, το γκρίζο πολύχρωμα θ' ανθίσει. Ω αναμονή της άνοιξης, ω θαύμα της φύσης, η μόνη ζωή της ζωής μας. Τα πράσινα μάτια σου, θα γίνουν πιο πράσινα, τα άσπρα σου χέρια θά πάρουν το χρώμα του ήλιου. Μέθη η ανακάλυψη, λαχτάρα τ' όνειρο. Η καρδιά φτερουγίζει, κουβαλάει στη πλάτη της το νου, η σκέψη απογυμνώνεται από ανθρώπινες ψευθαισθήσεις. Ω γη της επαγγελίας, χώμα του ονείρου, κλαράκι της λησμονιάς, πάρτε με μαζί σας στην ομορφιά της αγάπης.
Φύτεψα σήμερα μια πασχαλιά, να με περιμένει ανθισμένη το Πάσχα, η μόνη βεβαιότητα που μ' απέμεινε.
Αυτή κι Εσύ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου