Ένα μικρό πέτρινο σπίτι μες το λιβάδι, μες τα δέντρα, μες τον κήπο με τα λουλούδια, μες την Άνοιξη, μες το Καλοκαίρι, να σκεπάζεται με κίτρινα φύλλα το Φθινόπωρο, να ανάβει το τζάκι τον Χειμώνα. Ένα μικρό πέτρινο σπίτι, ένα με το χώμα, ένα με τον μπλε ουρανό, μες τα σύννεφα, πότε άσπρα, πότε μαύρα. Ένα πέτρινο σπίτι να στεγάζει τη χαρά της ζωής, να βλέπει τ' αστέρια της νύχτας, να ακούει τη μουσική της βροχής, το κελάϊδισμα των πουλιών, μες τον παράδεισο της γης.
Ένα σπίτι να αγναντεύει το χάραμα με όνειρο, να νοσταλγεί το ηλιοβασίλεμα, να λούζεται στη ζωή. Ένα πέτρινο σπίτι κτισμένο με βιβλία, διψασμένο στον έρωτα της φύσης, στις ασπρόμαυρες εικόνες της αθωότητας. Ένα μικρό πέτρινο σπίτι να χωράει όλο τον κόσμο, όλα τα φυσικά όντα. Ένα μικρό πέτρινο σπίτι να χωράει ολόκληρη την καρδιά σου.
Τα υλικά είναι απλά, πέτρα, ξύλο και φως. Τα όνειρα είναι απλά, τα έργα των ανθρώπων δύσκολα. Η θέληση είναι ο διάλογος, η άρνηση ο πόλεμος. Ο πόλεμος δεν θέλει κανένα μικρό πέτρινο σπίτι. Ο πόλεμος θέλει σκοτεινά κελιά να σκοτώνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου