4 Μαΐ 2018

Στους δρόμους


Ο κόσμος υποφέρει και πεινά κι εσύ δεν βρήκες ούτε μια λέξη να πεις. Ψάχνεις εκείνες τις α-νόητες και παράξενες, να γράψεις ποιήματα. Η ζωή δεν είναι στο γραφείο ποιητή, στο δρόμο σπαρταράει ο τελευταίος λυγμός. Άνθρωποι και αδέσποτα ακυλιά κοιμούνται κάτω από γέφυρες. Η εξουσία απαιτεί ότι άνθρώπινο απέμεινε. Ένστολοι και τραπεζικοί, δικαστές και σαλταδόροι, ύπουλα καραδοκούν. Κι εσύ ποιητή γράφεις ομοιοκατάληκτους στίχους. Για χρώματα της άνοιξης και για αθώες πεταλούδες. Έλεγες πως είναι τα ποιήματα νυστέρια που γιατρεύουν τις πληγές. Τώρα ο θάνατος απλώνεται παντού. Τα νόμπελ φέτος δεν θα δοθούν. Μη το παλεύεις ποιητή μες το γραφείο. Γέμισαν άαφαιρα ποιήματα τα συρτάρια του. Στους δρόμους σπαρταράει η ζωή.


4 Μαίου 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου