Αργοπεθαίνοντας στην Ελλάδα

Ήλιος και θάλασσα, γαλανό και γαλάζιο
Πράσινες πεδιάδες το χρώμα των ματιών σου
Κάθε πέτρα και μια ιστορία, η μνήμη
Το πέλαγος της μουσικής σμίγει με το Αιγαίο
Άσπρα πανιά στα όνειρά μας

Σαν το μήλο της έριδας κατασπαράζεται η ομορφιά σου
Γεράκια πάνω από το κορμί σου σε πυρπολούν ασύστολα
Ποιος θεός τη μοίρα σου ορίζει;
Πόσοι ακόμα νέοι θυσία θα γενούν;
Σημαίες μαύρες τα όνειρά μας
Τόση ομορφιά και τόση ασχήμια
Τόσος έρωτας και τόσος θάνατος μαζί
Ηχώ στο φαράγγι του Βίκου η φωνή μου
Μυρωδιά από τα παιδικά μου όνειρα η ψυχή μου
Άδειο κοχύλι στην ακρογιαλιά θα μείνω ένα πρωί.


Κωστής Ταξιδεύων
26 Αυγούστου 2015