Ένα

Απορείς για το σώμα που άντεξε τις πικρές μέρες
Ατέλειωτες αγρύπνιες η σκέψη
Τα λάθη και τα πάθη που πλήρωσες προσπερνάς
Για την υπόλοιπη ζωή
Για τη βουή των μελισσών στον τρύγο
Για τη μυρωδιά του χαλβά που έρχεται από τη βιοτεχνία κάθε πρωί
Για τα μικρά τριαντάφυλλα του κήπου
Την κορυφογραμμή του Κόζιακα
Σκάβεις με τα χέρια το χώμα, χώμα γεννήτορο
Το θαύμα της φύσης μες τα μάτια σου
Το φως και το σκοτάδι σε αγκαλιάζουν
Ζεις ακόμα, αυτό είναι το θαύμα
Ο έρωτας
Αμήχανα έμειναν τα όνειρα, λόγια πολιτικών
Ευτελίζουν και καίνε
Ασήμαντες θεωρίες
Δεν κατάφεραν ούτε ένα καρπό να δώσουν
Είναι ο κήπος μια τέχνη
Ένα απέραντο χωράφι ονείρων
Άνθρωπος και Φύση Ένα.

Κωστής Ταξιδεύων
1 Σεπτεμβρίου 2015