Δεν καταλαβαίνω τίποτα από αυτή την αλλοπρόσαλλη πολιτική του Συριζα. Κάποτε ακούμπησα κι εγώ πάνω του ελπίδες για κάποια άλλη πορεία.
Ήμαστε σε σταυροδρόμι έλεγα, θα διαλέξουμε αυτούς που οδήγησαν τη χώρα στο σκοτάδι ή θα πάρουμε τον δρόμο που δείχνει ο Σύριζα, με όλες τις επιφυλάξεις; Και οι ενστάσεις ήταν πολλές. Έπρεπε όμως κάπου να στρίψουμε, το σκοτάδι του χτες μας πέθαινε.
Και στρίψαμε. Μη περιμένεις πολλά και απ΄ αυτούς τους ξέρω από μέσα, τόσα χρόνια στα οργανωτικά, μου έλεγε φίλος. Κι εγώ απ’ έξω δικαιολογούσα τα αδικαιολόγητα. Ήταν τόσο μεγάλη η ανάγκη και ο ενθουσιασμός που δεν λογαριάσαμε διαφορές.
Τώρα;
Ότι απόμεινε στην πολιτική αρένα όρθιο το αποτελείωσε ο Σύριζα. Και δεν εννοώ μόνον μνημονιακοοικονομικά. Ποιος λόγος να ακούσω πια τα λεγόμενα του Τσίπρα. Θα αρχίσουμε πάλι να λέμε ότι λέγαμε για τους άλλους;
Αν δεν ήξερε τι έλεγε δεν ήταν ικανός ο πρίγκιπας για τιμονιέρης. Αν ήξερε ήταν απλά εξουσιολάγνος και τίποτα περισσότερο. Μεταλλάχτηκε νωρίς σε αξιοθρήνητο βάτραχο.
Δεν νοιάζουν τον λαό τα εσωτερικά βίτσια των κομμάτων. Έτσι κι αλλιώς στέρεψε η χώρα μας από πολιτικούς που μπορεί να εμπνεύσουν έναν άλλο τρόπο ζωής. Αν δεν αφορούσε και εμάς, είναι χρόνος για πέταμα να ασχολείται κανείς με τα άσφαιρα βέλη των πολιτικών σήμερα.
Χαίρομαι για την ανένταχτη ζωή μου. Δεν ανήκω σε καμιά στημένη θεωρία. Ανήκω στην δικιά μου πράξη και ευθύνη. Είναι εύκολο να είσαι σε κάποιο λούκι του συρμού, δύσκολο είναι να βρέχεσαι δίχως ομπρέλα στη βροχή.
Ούτε πρίγκιπας, ούτε βάτραχος, άλλο πετούμενο, άλλο ζώο!
Κωστής Ταξιδεύων
21 Αυγούστου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου