Ένα τρακτέρ σπέρνει σιτάρι. Δίχως αυτό μισή ζωή. Μπορούμε βέβαια και να εισάγουμε. Και εισάγουμε.Γιατί να σπείρουμε, αφού εμείς υπέρ όλων οι τουρίστες; Και ζάχαρη εισάγουμε. Τεύτλα και αηδίες. Εισάγουμε αυτοκίνητα, ψυγεία, πλυντήρια, όχι το πλυντήριο είναι Ιζόλα ή Πίτσος. Τα μισά σπίτια Πίτσος και τα άλλα μισά Ιζόλα. Εισάγουμε όμως κινέζικα παντός είδους, καλά κάνουμε αφού υπάρχουν οι δούλοι που τα φτιάχνουν, ποια υπερδύναμη, σταγόνα στον ειρηνικό ωκεανό οι έχοντες και ταξιδεύοντες. Είμαστε όμως τυχεροί, έχουμε δικό μας λάδι, ότι και να γίνει θα το λιγδώνουμε τ' αντεράκι μας. Αυτές τις μέρες όλοι μαζεύουμε ελιές, έχουμε δεν έχουμε. Και καλά κάνουμε, υποφέρονται οι τοίχοι του σπιτιού νυχθημερόν. Ναι αλλά έχουμε την τηλεόραση, αλλά αυτή την έχει η κυβέρνηση. Πάμε τότε για ελιές, αν δεν έχουμε δικές μας, έχει ο γείτονας.
Συννεφιασμένη, φθινοπωρινή μέρα, η Αμερική έδωσε τόπο στα νιάτα και στο χάρισμα. Τι άλλο μπορούσε να κάνει, που να βρεθεί στην εποχή μας φρέσκος αέρας; Από την ξέρα καλό και το χαλάζι, σοφός ο λαός.
Τι με κοιτάς; Μιλάω με τον σκύλο μου, σαν να είναι άνθρωπος. Κουνάει την ουρά του, να φάει θέλει, όπως εκατομμύρια άνθρωποι στη γη. Όταν τελειώσει ο πόλεμος, ως τότε υπομονή. Όπως αιώνες τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου