Μουντός, γλυκός φθινοπωρινός καιρός στο χωράφι. Κιτρίνισαν τα φύλλα στις λεύκες και τα πλατάνια, τα βουνά μακριά ανοιγοκλείνουν το μάτι στα σύννεφα, ω μέρα του Νοέμβρη, όμορφη είσαι πάνω στις συστάδες που απέμειναν στο φευγιό του καλοκαιριού. Σκάβω το χώμα να πάρει ανάσα, ο αρακάς, τα παντζάρια, ο μαιδανός και τα καρότα φύτρωσαν. Ω θαύμα της φύσης, δίνεις ζωή σ' έναν ελάχιστο σπόρο. Απρόσμενες φασολιές γέμισαν το χωράφι, άσπρα λουλούδια παλεύουν με το κρύο της νύχτας, ποιός θα νικήσει στο τέλος; Ένα κόκκινο τριαντάφυλλο φάρος μες το φθινοπωρινό κύμα, μικρές σταγόνες βροχής ο μόνος επισκέπτης της πλούσιας μοναξιάς μου. Μακριά δύο δέντρα, με χρυσοκόκκινα φύλλα φωνάζουν την ομορφιά του φθινοπώρου. Φτερουγίζω πάνω τους την προσμονή του ονείρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου