Πρώτος έρωτας

Την καμαρώνω. Μεγάλωσε πια. Μεγαλώνουμε μαζί. Όσο χάιδεψα με τα χέρια μου και τα μάτια μου αυτή, ούτε δέντρο, ούτε φυτό, μήτε πουλί και ζώο αγάπησα. Ήταν μικρή και τρυφερή, όμορφη και ντελικάτη, όταν τη πρωτοσυνάντησα στο φυτώριο. Πιό αδύναμη απ' τις άλλες, σχεδόν η μισή. Θα γίνω το άλλο μισό της είπα, και την πήρα. Άλλαξε τον κήπο μου και τη ζωή μου. Χώμα και νερό, ήλιος και οξυγόνο, λιτή και απέριττη η σχέση μας. Κάθε πρωί, μόλις ανοίγω τα μάτια μου είναι η πρώτη που βλέπω, στη δύση του ήλιου χρυσίζουν τα φύλλα της για χάρη μου.
Όταν ελαφρό αεράκι φυσσάει μου χορεύει με αέρινες νότες. Με ανιδιοτέλεια την αγαπάω, δεν με νοιάζουν οι καρποί της, άδολα με αγαπάει. Μιλάμε με τα μάτια, με θροίσματα, με τον ίσκιο της και τον ήλιο που αχνοφέγγει αναμεσα στα ελπιδοφόρα φύλλα της. Μια ζεστή νύχτα του καλοκαιριού, ήμουν ξαπλωμένος δίπλα της, ο ουρανός δεν χώραγε τ' αστέρια, κάποιο πάνω στο συνωστιμό έπεσε πάνω μας. Άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή της, σαν ευχή. Είπε, ευχαριστώ που είμαστε μαζί. Μια γάτα κάθονταν απεναντί μας και μας ζήλευε. Εγλειφε το πρόσωπό της, τα πόδια της, το κορμί της.
Ιδέα δεν είχα πριν πέντε χρόνια, πως μπορεί να ερωτευτείς μια ελιά. Και μετά πολύ να την αγαπήσεις. Είναι αυτή η ελιά ο πρώτος έρωτας. Μετά αγάπησα κι άλλα δέντρα.Αυτή όμως πάντα θα ξεχωρίζει στη ζωή μου.



15 Σεπτεμβρίου 2018