"Η φαντασία είναι πιο σημαντική απ' τη γνώση", έλεγε ο Αινστάιν. Θυμήθηκα ένα βιβλίο του Γιάννους, αυτοονομαζόταν μαθητής του Κάφκα, και έγραφε για τον Κάφκα. Ένα ανοιχτό καφέ εξώφυλλο, από τον Κέδρο, και το διάβαζα μέσα στο τρένο στη διαδρομή Θεσσαλονίκη-Τρίκαλα. Ταξίδευα μόνος και αφοσιώθηκα. Στο βιβλίο και στον Κάφκα. Ο μόνος που με ενόχλησε ήταν ο ελεγκτής που ήθελε να τρυπήσει το μικρό λαδί καρτονέ εισιτήριο. Έψαχνα να το βρω δέκα λεπτά στις τσέπες του τζάκετ. "Το εισιτήριον νεαρέ είναι άμεσα διαθέσιμον σε πρώτη ζήτηση" με αυστηρό ύφος. "Παράταμε με το εισιτήριο του είπα, διαβάζω Κάφκα. Τρύπα των άλλων και θα το βρω". Κι αυτός εκνευρίστηκε. Ήταν έτοιμος να μου τρυπήσει και το κεφάλι με εκείνο το τρυπητήρι. Τελικά το βρήκα και τη γλύτωσα.
Έριξα μια ματιά στη θάλασσα, το τρένο περνούσε κοντά στον Πλαταμώνα, και αμέσως βυθίστηκα στο βιβλίο.
Έλεγε για τη διαφορά της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Στη λογοτεχνία πλάθεις εικόνες, ενώ στο σινεμά οδηγείσαι απ' την εικόνα. Μιλούσε αρκετά για αυτή τη δύναμη του γραπτού λόγου, που σου δίνει το χρόνο να σκεφτείς, να φανταστείς και να συμμετέχεις, αντίθετα με τον κινηματογράφο που επιβάλλεται και συ ακολουθείς παθητικά. Όταν διάβαζα αυτά ήμουν λίγο πάνω απ' τα είκοσι και τα πρώτα διαβάσματα μένουν σαν τον πρώτο έρωτα. Μετά διαβάσαμε βιβλία και τα είδαμε στην οθόνη, όλοι μας καταλάβαμε. "Κουβεντιάζοντας με τον Κάφκα" και μαλώνοντας με τον ελεγκτή, ήταν εκείνο το ταξίδι. Πάντα κάτι συμβαίνει όταν είσαι γεμάτος χαρά. Ένας αόρατος ελεγκτής του μέτρου θα σου τη σπάσει. Στο τέλος συμφιλιωθήκαμε, ο σταθμός έγραφε Τρίκαλα και είχα μείνει μόνος στο βαγόνι. Είχαν κατέβει όλοι. "Φτάσαμε, άστο βιβλίο", με φώναξε ευγενικά.
12 Σεπτεμβρίου 2018
Έριξα μια ματιά στη θάλασσα, το τρένο περνούσε κοντά στον Πλαταμώνα, και αμέσως βυθίστηκα στο βιβλίο.
Έλεγε για τη διαφορά της λογοτεχνίας και του κινηματογράφου. Στη λογοτεχνία πλάθεις εικόνες, ενώ στο σινεμά οδηγείσαι απ' την εικόνα. Μιλούσε αρκετά για αυτή τη δύναμη του γραπτού λόγου, που σου δίνει το χρόνο να σκεφτείς, να φανταστείς και να συμμετέχεις, αντίθετα με τον κινηματογράφο που επιβάλλεται και συ ακολουθείς παθητικά. Όταν διάβαζα αυτά ήμουν λίγο πάνω απ' τα είκοσι και τα πρώτα διαβάσματα μένουν σαν τον πρώτο έρωτα. Μετά διαβάσαμε βιβλία και τα είδαμε στην οθόνη, όλοι μας καταλάβαμε. "Κουβεντιάζοντας με τον Κάφκα" και μαλώνοντας με τον ελεγκτή, ήταν εκείνο το ταξίδι. Πάντα κάτι συμβαίνει όταν είσαι γεμάτος χαρά. Ένας αόρατος ελεγκτής του μέτρου θα σου τη σπάσει. Στο τέλος συμφιλιωθήκαμε, ο σταθμός έγραφε Τρίκαλα και είχα μείνει μόνος στο βαγόνι. Είχαν κατέβει όλοι. "Φτάσαμε, άστο βιβλίο", με φώναξε ευγενικά.
12 Σεπτεμβρίου 2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου