Όσο παίρνει το μάτι μου και όσο ακούει το αυτί μου τίποτα άλλο εκτός από μικροπολιτική δεν έχουν οι εξπρές εκλογές. Όχι γιατί δεν επαρκεί ο χρόνος, αλλά γιατί τα σκιάζει όλα η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά. Έτσι κι αλλιώς ο δρόμος τους είναι πλέον γνωστός. Ή έτσι και αλλιώς μνημονιακό γιουβέτσι, μαγειρεμένο στο φούρνο μικροκυμάτων.
Συνθήματα αντί για ουσιαστική συζήτηση παντού.
Αντί για παραγωγή μιλάνε για κατανάλωση. Αντί για αλλαγή τρόπου ζωής μιλάνε για μεγάλες επενδύσεις. Αντί για παιδεία εξυμνούν την παραπαιδεία. Αντί για σκέψη τροφοδοτούν την υπνηλία. Αντί για αλήθεια ψέματα. Αντί για μάθημα πάμε σε καινούριο πάθημα.
Κόμματα αρχηγικά, ματαιοδοξίες ιδιωτικές ματαιώνουν κάθε συλλογικό όραμα. Αν μετρήσετε τα εγώ στο αποψινό ντιμπέιτ θα καταλάβετε. Αν ρίξουμε μια ματιά πίσω θα δούμε τι σημαίνει αστική δημοκρατία με τις πενήντα έδρες μπόνους και άλλα τινά. Σιγά μην αρνηθούν τη βουλευτική αποζημίωση να σηκώσουν κεφάλι οι υποψήφιοι βολευτές μας… Όλα έχουν την τιμή τους και σε τούτες τις εκλογές, εκτός από τη χαμένη τιμή των εκλογών.
Και όμως πρέπει να πάμε να ψηφίσουμε. Η αποχή δεν είναι λύση. Ούτε το λευκό. Θα μπορούσε να είναι το λευκό αν έπαιρνε τις έδρες που του αναλογούν. Ούτε αυτό συμφέρει τους κομματάρχες.
Θα πάμε να ψηφίσουμε, θα δηλώσουμε την παρουσία μας, θα πάμε να καταδικάσουμε.
Θα πάμε δίχως ελπίδα όμως. Αυτή την ελπίδα είναι που σκότωσε ο Σύριζα.
Θα ψηφίσουμε μικρά κόμματα, το μέλλον ανήκει στη δικιά μας ενεργή πράξη. Ανήκει στα αυτόνομα κινήματα, σε μικρές συλλογικότητες που ανιδιοτελώς παλεύουν. Παλεύουν ενάντια σε κάθε μορφής εξουσία, αυτενεργούν και αποδεικνύουν.
Το μέλλον στη χώρα μας είναι απρόβλεπτο πια. Το τρίτο μνημόνιο του Σύριζα θα αποτελειώσει τη χώρα αν δεν αντισταθούμε…
Κωστής Ταξιδεύων
14 Σεπτεμβρίου 2015
14 Σεπτεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου