Κομμένος στα δυό
Διπλωμένος στη σιωπή
Χέρια χωρίς δάκτυλα, πόδια δίχως γόνατα
Πόνος των αρθρώσεων, ένα κουβάρι
Αναπνέω καπνό στο υπόγειο, ατέρμονες σκάλες
Μια χαραμάδα φως οι φωνές των ανθρώπων
Δίπλα μου το μαχαίρι, δαγκώνω το μέταλλο
Ένα μαχαίρι στο στόμα μου
Εγώ που πάντα κράταγα ένα τριαντάφυλλο
Χαράζω το στήθος μου, κόκκινο αίμα
Μολύβια ζωγραφίζουν τοξικές λέξεις στο πάτωμα
Απάνω τους μια πολύχρωμη πεταλούδα
Του έρωτα από τον θάνατο
Ένα άσπρο πουλί απ’ το μικρό φεγγίτη
Μου καρφώνει στο στόμα
Πάλι
Το κόκκινο τριαντάφυλλο.
Κωστής Ταξιδεύων
10 Ιουνίου 2015
10 Ιουνίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου