"Μεθύστε, μεθύστε, όπως σας αρέσει''

                                                                     

                                                                                                                                    

                                                                                          
                                                                      -Εἶναι ἡ ὥρα νὰ μεθύσετε!      
                                                                      Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε
                                                                      οἱ βασανισμένοι
                                                                      σκλάβοι τοῦ Χρόνου, 
                                                                      μεθύστε, μεθύστε
                                                                      χωρὶς διακοπή!

                                                                      Μὲ κρασί,
                                                                      μὲ ποίηση ἢ μὲ ἀρετή,
                                                                      ὅπως σᾶς ἀρέσει.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            Σὰρλ Μπωντλαίρ

Είχαμε φτάσει μία εβδομάδα πριν τα προγραμματισμένα εγκαίνια. Τα περισσότερα ήταν έτοιμα, αλλά ήταν άλλα τόσα που σαν άπειρος δεν είχα σκεφτεί και προέκυπταν  σαν πυγολαμπίδες στο σκοτάδι. Μικρές λεπτομέρειες, κομμάτια όμως του παζλ. Μήπως τα μικρά δεν φτιάχνουν τα μεγάλα; Ας πούμε ένας κατάλογος με τα ποτά και το πιάτο ημέρας, θέλει μια αισθητική να ολοκληρωθεί. Το βράδυ είχα ραντεβού με τον Τάσο, να μιλήσουμε ξανά για τα ζητήματα της κουζίνας και του σερβιρίσματος. Πόνταρα πολύ στην  εμπειρία και στη φήμη του Τάσου. Ήταν από τους πιο γνωστούς chef στην πόλη. Αυτός θα ετοίμαζε, εγώ θα σέρβιρα.  
Με την Έφη είχαμε χαθεί. Ακόμα περίμενα το  παλιό γραμμόφωνο. Και τους δίσκους βινυλίου που είχαμε πει. Η Έφη είχε μια τεράστια δισκοθήκη από νέγρικα μπλούζ μέχρι δημοτικά, από παλιά ροκ κομμάτια μέχρι ρεμπέτικα.
Έπρεπε να βάλω σε τάξη το χάος  μου. Ένα χάος από ιδέες και σκέψεις, που αν δεν πάρουν συγκεκριμένη μορφή και πράξη, παραμένουν αεί πλανώμενες.
Από τον πατέρα μου είχα το γοργόν και χάριν έχει και από τον Κούντερα τη βραδύτητα. Θυμήθηκα τον τύπο που εκνευρίστηκε στο κόκκινο φανάρι, αντί να απλώσει το χέρι του και να χαϊδέψει το γόνατο της γυναίκας του. Τρέχουμε να προλάβουμε χωρίς να ζούμε τη στιγμή. Αγχώθηκα, σαν ήρωας σε ταινία του Woody Allen.  Πάτησα φρένο.  Αντί για το ξεκίνημα του Φθινοπώρου, θα ανοίξουμε στο ξεκίνημα του Χειμώνα.  Τρεις μήνες μετά. Και όλα θα είναι σχεδόν τέλεια.
Αυτό δεν σήμαινε πως άτυπα δεν θα γινόταν οι πρόβες επί σκηνής.  Η μισή ζωή μου θα μεταφερόταν στο Ουζερί. Αυτό με φόβιζε κιόλας. Η δουλειά έχει ωράριο. Κι εγώ με τα ωράρια ουδέποτε είχα καλές σχέσεις. Φαντάζουν όμορφα κάποια πράγματα στην αρχή, αλλά μετά δεν είναι.  Η ρουτίνα θαρθεί αργά ή γρήγορα. Όπως στο γάμο. Βέβαια εγώ ήμουν αποφασισμένος να της κλείσω κατάμουτρα την πόρτα.  
Πάει καιρός που ασπάσθηκα τους στίχους του Μπωντλαίρ. Στο κάτω κάτω μες  σε ποτοποιείο θα ζούσα, να μεθύσω ήθελα. Με ζωή.
Τον θάνατο τον ήξερα από χρόνια.

Ταξιδευτής
24 Νοεμβρίου 2014 (36)