Ακούω, βλέπω, σωπαίνω,
Το μέσα μου ουρλιαχτό.
Γίγαντες οι τοίχοι δίπλα μου,
Βαθύ πηγάδι.
Ένας πλαδαρός αέρας πάει κι έρχεται,
Ζυμωμένος από χρόνια σε κίτρινα υγρά
Ψεύτικες ανάγκες.
Μόνο εκείνο το αστέρι κάθε βράδυ αναμμένο.
Και τα φτερά ενός μικρού πουλιού
Να με φτερουγίζουν αλύπητα.
18 Δεκεμβρίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου