27 Φεβ 2013

Παράσταση για δυό

Τους ξύπνησε ο ανοιξιάτικος ήλιος που τρύπωνε μέσα τους. Ένας άλλος χρυσαφένιος ήλιος έκανε τα πρόσωπά τους να λάμπουν. Θα ήταν τρεις ολόκληρες μέρες και νύχτες μαζί.
Ήπιαν καφέ αγναντεύοντας τα Μετέωρα, δίπλα ο Κόζιακας, χιονισμένος στη κορυφή. Απέναντι ανατολικά τα όρη Χάσια και Αντιχάσια. Κάποτε ο Θεσσαλικός κάμπος ήταν θάλασσα, τα νερά βρήκαν διέξοδο στα Τέμπη και αποτραβήχτηκαν στο Αιγαίο. Εκατομμύρια χρόνια πριν, ακόμα και η γη αλλάζει.
Ανέβηκαν στο Φρούριο. Άλλη μια ματιά στην πόλη από ψηλά. Σπίτια με κεραμιδένιες σκεπές, παλιές και νέες πανύψηλες οικοδομές, βυζαντινές και νέες εκκλησίες, από κάτω η παλιά πόλη, οι δρόμοι γεμάτοι αυτοκίνητα, στο βάθος το στάδιο, το Κουρσούμ Τζαμί, κτισμένο το δέκατο έκτο αιώνα από τον Σινάν Πασά. Η μέρα ήταν ηλιόλουστη, έβλεπες καθαρά, τα νερά του Ληθαίου κύλαγαν ήρεμα. Ήταν Δευτέρα, η λαϊκή εβδομαδιαία αγορά έσφυζε από αγρότες που πούλαγαν τα κηπευτικά τους.
Περπάτησαν δίπλα στο σιντριβάνι, μπήκαν μέσα στο Φρούριο, ανέβηκαν στο ρολόι με θέα όλη την πόλη. Το ρολόι χτύπησε δεκατέσσερις φορές. Μια τεράστια καμπάνα, είχε τοποθετηθεί από τους Οθωμανούς, βάρους 650 κιλών. Τους ξεκούφανε.
Πήγαν στο υπαίθριο θέατρο.
Ο ένας ήταν θεατής. Ο άλλος ηθοποιός.
Ο ένας ήταν ηθοποιός, ο άλλος θεατής.
Ήταν μια παράσταση για δυό.

Ταξιδευτής
27 Φεβρουαρίου 2013
Φρούριο Τρικάλων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου