Ρίχνουμε μπαταριές για την τιμή των όπλων.
Αλλά:
Πρώτα είναι να είμαστε ο εαυτός μας. Δηλαδή γράφουμε για μας. Για τη δική μας λύτρωση. Αν συμβεί να συγκινηθεί και κάποιος άλλος, ακόμα καλύτερα. Αν όχι, πάμε μοναχικοί καβαλάρηδες το δρόμο μας.
Λες ότι κουράστηκες. Όλοι κουραστήκαμε. Λέμε τα ίδια και τα ίδια, εδώ και χρόνια στη θεωρία. Στην πράξη υστερούμε.
Πόσα όμως είναι στο χέρι μας; Ελάχιστα.
Και τι κάνουμε; Τα παρατάμε;
Και τι κάνουμε; Τα παρατάμε;
Εκ των πραγμάτων είμαι ''δέσμιος'' της θεωρίας, εκ των πραγμάτων είσαι ο πατών στο χώμα της πραγματικότητας. Της γης.
Ζηλεύω τη θέση σου. Είσαι κοντά στη φύση. Είμαι μέσα σ’ ένα βιβλιοπωλείο. Είναι αργά για ν’ αλλάξω.
Είμαι πάλι εκ των πραγμάτων, μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, είσαι πάλι ο πατών χώμα, όσο η γεωπονία δεν είναι συμβουλές εκ του γραφείου προς ναυτιλλομένους.
Η δουλειά μας, καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη ζωή μας. Και τη ματιά μας απέναντι στον κόσμο. Καταλαβαίνω τι λες.
Ακροβατούμε ανάμεσα στα θέλω μας, στις αντιφάσεις μας, στην θεωρία και στην πράξη. Ίσως ο μεγαλύτερος σκοπός του ανθρώπου να είναι τούτος. Να ταυτοποιήσει τη θεωρία του με την πράξη.
Πόσοι από μας μπορούμε να το καταφέρουμε σε μια χώρα, που ο άλλος άλλα σκέπτεται, άλλα λέει και άλλα κάνει;
Πόσο ακόμα μπορούμε να σταθούμε ψύχραιμοι, απέναντι σ’ ένα σχιζοφρενικό, στην κυριολεξία, τοπίο;
Ο καθένας από μας και οι εμμονές του. Άλλοι πιστεύουν στο θεό, άλλοι στο διάβολο, άλλοι στα κόμματα και άλλοι σε μια ομάδα ποδοσφαίρου. Η ανάγκη του ανθρώπου να πιαστεί από κάπου. Ειδικότητες παντού. Εμμονές και μονομέρειες.
Και η λέξη αμφισβήτηση; Λες και δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τούτης της νεοελληνικής. Γεράσαμε σαν λαός. Πάνω στις ίδιες ράγες, χρόνια ολόκληρα.
Ράγες ατέλειωτες.
Οι ζωές προδιαγεγραμμένες. Και τώρα των παιδιών τετελεσμένες.
Διάβασα ένα βιβλίο. Αν ήταν να προτείνω σε κάποιον τα εκατό καλύτερα βιβλία που θα έπρεπε να διαβάσει κάποιος στη ζωή του, θα το έβαζα μέσα. Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων. Το προτείνω και σε σένα, αγαπητέ μου φίλε.
Είμαι πάλι εκ των πραγμάτων, μπροστά σ’ έναν υπολογιστή, είσαι πάλι ο πατών χώμα, όσο η γεωπονία δεν είναι συμβουλές εκ του γραφείου προς ναυτιλλομένους.
Η δουλειά μας, καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη ζωή μας. Και τη ματιά μας απέναντι στον κόσμο. Καταλαβαίνω τι λες.
Ακροβατούμε ανάμεσα στα θέλω μας, στις αντιφάσεις μας, στην θεωρία και στην πράξη. Ίσως ο μεγαλύτερος σκοπός του ανθρώπου να είναι τούτος. Να ταυτοποιήσει τη θεωρία του με την πράξη.
Πόσοι από μας μπορούμε να το καταφέρουμε σε μια χώρα, που ο άλλος άλλα σκέπτεται, άλλα λέει και άλλα κάνει;
Πόσο ακόμα μπορούμε να σταθούμε ψύχραιμοι, απέναντι σ’ ένα σχιζοφρενικό, στην κυριολεξία, τοπίο;
Ο καθένας από μας και οι εμμονές του. Άλλοι πιστεύουν στο θεό, άλλοι στο διάβολο, άλλοι στα κόμματα και άλλοι σε μια ομάδα ποδοσφαίρου. Η ανάγκη του ανθρώπου να πιαστεί από κάπου. Ειδικότητες παντού. Εμμονές και μονομέρειες.
Και η λέξη αμφισβήτηση; Λες και δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο τούτης της νεοελληνικής. Γεράσαμε σαν λαός. Πάνω στις ίδιες ράγες, χρόνια ολόκληρα.
Ράγες ατέλειωτες.
Οι ζωές προδιαγεγραμμένες. Και τώρα των παιδιών τετελεσμένες.
Διάβασα ένα βιβλίο. Αν ήταν να προτείνω σε κάποιον τα εκατό καλύτερα βιβλία που θα έπρεπε να διαβάσει κάποιος στη ζωή του, θα το έβαζα μέσα. Η λέσχη των αθεράπευτα αισιόδοξων. Το προτείνω και σε σένα, αγαπητέ μου φίλε.
Ξέρω ότι δεν θα χαθούμε. Μας ενώνουν κοινές αγωνίες.
Και προπάντων, η αγωνία να κατανοήσουμε.
Εσύ υπηρετείς τη γη που μας θρέφει, εγώ σερβιτόρος βιβλίων.
Η γη και το βιβλίο έχουν πολλά κοινά.
Την αγωνία του μέλλοντος.
Μέσω της γνώσης και της αμφισβήτησης ενός παλιού κόσμου.
Ταξιδευτής
30 Οκτωβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου