Βιώνουμε τη δίνη του πολέμου. Είμαστε μες τον πόλεμο. Ένας ιδιότυπος πόλεμος, εκ των έσω και εκ των έξω.
Αόρατος που αφήνει πίσω του νεκρούς, ναι νεκρούς, όχι από οπλοπολυβόλα, όπως το ’40 (700.000 νεκροί), όχι όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ (1965-1973, πάνω από 1.000.000 νεκροί), όχι όπως της Βαγδάτης του δικτάτορα Σαντάμ (Ιράν, Κουβέιτ, πόλεμος του κόλπου, εισβολή Αμερικάνων, χιλιάδες νεκροί),όχι όπως της διάλυσης της Γιουγκοσλαβία του Τίτο και το αίμα που χύθηκε μετά το θάνατο του… Ενδεικτικά μερικοί από τους πιο πρόσφατους πολέμους, μετά τον Πρώτο και Δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο. Καίνε διαρκώς οι φλόγες του πολέμου στην αιώνια διαμάχη Ισραηλινών Παλαιστινίων(ποιος θα καταφέρει την ειρηνική συνύπαρξη;).
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών και ως το 1949 είχαμε τον εμφύλιο, κάπου 300.000 νεκροί από σφαίρες και πείνα…
Τούτος ο πόλεμος δεν κάνει σπατάλες σε όπλα και σφαίρες, τούτος ο πόλεμος σκοτώνει αναίμακτα. Σκοτώνει με τα πιο αθόρυβα σύγχρονα όπλα, εγκεφαλικό, ανακοπή, κατάθλιψη, τελείως αναίμακτα. Οι θύτες το ξέρουν καλά, για τα θύματα δεν είμαστε ακόμα σίγουροι Αρκετά θύματα μάλιστα είναι ερωτευμένα με τους θύτες. Τι πιο ωραίο να πεθάνεις πάνω στον οργασμό;
Δίνουμε το 20% του προϋπολογισμού για όπλα κάθε χρόνο. Ετοιμάσου για πόλεμο να έχεις ειρήνη, είναι το δόγμα των «σοβαρών». Η πολύ σοβαρότητα κοστίζει πολλές ανθρώπινες ζωές. Πάρα πολλές. Τελικά για να είσαι σοβαρός θα πρέπει να είσαι ετοιμοπόλεμος. Ούτε τους περνάει απ’ το μυαλό, το να είσαι ειρηνοπόλεμος.
Όλοι αυτοί οι ετοιμοπόλεμοι με τα ακριβά κουστούμια και με τη βοήθεια του Θεού, απαλλαγμένοι της επιβίωσης, με καταθέσεις εκατομμυρίων, ώστε να σκέφτονται ανυπεράσπιστοι το μέλλον, φροντίζουν για το καλό του κόσμου. Φτιάχνουν εργοστάσια παραγωγής σύγχρονων όπλων, ε δεν θα μέναμε ακόμα με τα Μ1, ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι, αν έρθουν και οι εξωγήινοι σε μας με τους γκράδες θα πολεμήσουμε; Τα όπλα όμως πρέπει να καταναλωθούν, πόσες αποθήκες θα γεμίσουμε; Τότε ανάβουν φωτιές. Όταν σβήνουν υποδαυλίζουν τη στάχτες, παράγονται τα καινούρια.
Κι έτσι χάρη στους γραβατωμένους σοβαρούς κυρίους, ο κόσμος μπορεί να κοιμάται ήσυχος και να απολαμβάνει τα αγαθά των πολυεθνικών. Ευτυχώς που είναι οι πολυεθνικές, γιατί αλλιώς θα πεινούσαμε. Για φαντασθείτε χωρίς την coca cola πόσο φτωχός θα ήταν ο κόσμος; Χυμό πορτοκάλι θα πίναμε λες και είμαστε φιλάσθενοι;
Αν καμιά φορά τα πράγματα πάνε στραβά και σ’ αυτούς, άνθρωποι είναι κι αυτοί, τότε μιλάνε με το Θεό. Μα το Θεό. Κι ως δια μαγείας όλα θα πάνε καλά.
Πλέον το έχουμε εμπεδώσει ότι η χώρα μας, όπου να ’ναι μπαίνει σε τροχιά ανάπτυξης. Το ακούμε replay, τρία χρόνια τώρα, το λένε οι "μεγάλοι ηγέτες" μας.
Τι σημασία έχει πόσα θα είναι τα θύματα στο τέλος του πολέμου;
Έξαλλου δεν φαντάζεται και κανείς ότι θα είναι πεντηκονταετής.
Ο Σαμαράς, ο Άδωνης, ο Βορίδης, ο Βενιζέλος, ο Σκανδαλίδης, ο Χρυσοχοίδης, ο Φώτης, ο Ψαριανός ετοιμάζουν πάρτι. Αφού ψηφισθούν τα νέα μέτρα που θα φέρουν επιτέλους την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Θα φωνάξουν και τον Άκη λέει, συνετέλεσε κι αυτός με τον τρόπο του σ’ αυτή την τροχιά. Τα φωτορυθμικά είναι προσφορά της κυρίας Μέρκελ.
Οι οπαδοί τους, αυτοί οι προσκυνητές τους του Ιούνη, ηδονίζονται όσο έρχεται η μέρα της μεγάλης γιορτής. Της πουτάνας θα γίνει, έλεγε ένας Σαμαροφορτωμένος το πρωί, ακόμα και ο Θεός μαζί μας είναι.
Έχουμε σοβαρούς πολιτικούς τελικά, αυτή η χώρα ποτέ δεν πεθαίνει. Και ξανά προς τη δόξα τραβά …ολαρία ολαρα.
Ταξιδευτής
31 Οκτωβρίου 2012
Αόρατος που αφήνει πίσω του νεκρούς, ναι νεκρούς, όχι από οπλοπολυβόλα, όπως το ’40 (700.000 νεκροί), όχι όπως ο πόλεμος του Βιετνάμ (1965-1973, πάνω από 1.000.000 νεκροί), όχι όπως της Βαγδάτης του δικτάτορα Σαντάμ (Ιράν, Κουβέιτ, πόλεμος του κόλπου, εισβολή Αμερικάνων, χιλιάδες νεκροί),όχι όπως της διάλυσης της Γιουγκοσλαβία του Τίτο και το αίμα που χύθηκε μετά το θάνατο του… Ενδεικτικά μερικοί από τους πιο πρόσφατους πολέμους, μετά τον Πρώτο και Δεύτερο παγκόσμιο Πόλεμο. Καίνε διαρκώς οι φλόγες του πολέμου στην αιώνια διαμάχη Ισραηλινών Παλαιστινίων(ποιος θα καταφέρει την ειρηνική συνύπαρξη;).
Μετά την αποχώρηση των Γερμανών και ως το 1949 είχαμε τον εμφύλιο, κάπου 300.000 νεκροί από σφαίρες και πείνα…
Τούτος ο πόλεμος δεν κάνει σπατάλες σε όπλα και σφαίρες, τούτος ο πόλεμος σκοτώνει αναίμακτα. Σκοτώνει με τα πιο αθόρυβα σύγχρονα όπλα, εγκεφαλικό, ανακοπή, κατάθλιψη, τελείως αναίμακτα. Οι θύτες το ξέρουν καλά, για τα θύματα δεν είμαστε ακόμα σίγουροι Αρκετά θύματα μάλιστα είναι ερωτευμένα με τους θύτες. Τι πιο ωραίο να πεθάνεις πάνω στον οργασμό;
Δίνουμε το 20% του προϋπολογισμού για όπλα κάθε χρόνο. Ετοιμάσου για πόλεμο να έχεις ειρήνη, είναι το δόγμα των «σοβαρών». Η πολύ σοβαρότητα κοστίζει πολλές ανθρώπινες ζωές. Πάρα πολλές. Τελικά για να είσαι σοβαρός θα πρέπει να είσαι ετοιμοπόλεμος. Ούτε τους περνάει απ’ το μυαλό, το να είσαι ειρηνοπόλεμος.
Όλοι αυτοί οι ετοιμοπόλεμοι με τα ακριβά κουστούμια και με τη βοήθεια του Θεού, απαλλαγμένοι της επιβίωσης, με καταθέσεις εκατομμυρίων, ώστε να σκέφτονται ανυπεράσπιστοι το μέλλον, φροντίζουν για το καλό του κόσμου. Φτιάχνουν εργοστάσια παραγωγής σύγχρονων όπλων, ε δεν θα μέναμε ακόμα με τα Μ1, ο άνθρωπος πήγε στο φεγγάρι, αν έρθουν και οι εξωγήινοι σε μας με τους γκράδες θα πολεμήσουμε; Τα όπλα όμως πρέπει να καταναλωθούν, πόσες αποθήκες θα γεμίσουμε; Τότε ανάβουν φωτιές. Όταν σβήνουν υποδαυλίζουν τη στάχτες, παράγονται τα καινούρια.
Κι έτσι χάρη στους γραβατωμένους σοβαρούς κυρίους, ο κόσμος μπορεί να κοιμάται ήσυχος και να απολαμβάνει τα αγαθά των πολυεθνικών. Ευτυχώς που είναι οι πολυεθνικές, γιατί αλλιώς θα πεινούσαμε. Για φαντασθείτε χωρίς την coca cola πόσο φτωχός θα ήταν ο κόσμος; Χυμό πορτοκάλι θα πίναμε λες και είμαστε φιλάσθενοι;
Αν καμιά φορά τα πράγματα πάνε στραβά και σ’ αυτούς, άνθρωποι είναι κι αυτοί, τότε μιλάνε με το Θεό. Μα το Θεό. Κι ως δια μαγείας όλα θα πάνε καλά.
Πλέον το έχουμε εμπεδώσει ότι η χώρα μας, όπου να ’ναι μπαίνει σε τροχιά ανάπτυξης. Το ακούμε replay, τρία χρόνια τώρα, το λένε οι "μεγάλοι ηγέτες" μας.
Τι σημασία έχει πόσα θα είναι τα θύματα στο τέλος του πολέμου;
Έξαλλου δεν φαντάζεται και κανείς ότι θα είναι πεντηκονταετής.
Ο Σαμαράς, ο Άδωνης, ο Βορίδης, ο Βενιζέλος, ο Σκανδαλίδης, ο Χρυσοχοίδης, ο Φώτης, ο Ψαριανός ετοιμάζουν πάρτι. Αφού ψηφισθούν τα νέα μέτρα που θα φέρουν επιτέλους την Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης. Θα φωνάξουν και τον Άκη λέει, συνετέλεσε κι αυτός με τον τρόπο του σ’ αυτή την τροχιά. Τα φωτορυθμικά είναι προσφορά της κυρίας Μέρκελ.
Οι οπαδοί τους, αυτοί οι προσκυνητές τους του Ιούνη, ηδονίζονται όσο έρχεται η μέρα της μεγάλης γιορτής. Της πουτάνας θα γίνει, έλεγε ένας Σαμαροφορτωμένος το πρωί, ακόμα και ο Θεός μαζί μας είναι.
Έχουμε σοβαρούς πολιτικούς τελικά, αυτή η χώρα ποτέ δεν πεθαίνει. Και ξανά προς τη δόξα τραβά …ολαρία ολαρα.
Ταξιδευτής
31 Οκτωβρίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου