Τούτος ο μακρύς δρόμος της σταύρωσης οδηγεί στην Ανάσταση.
Μικρός ανασήκωνα τις πέτρες, να ανακαλύψω τα κρυμμένα μυστικά τους. Ξεφύλλιζα τις σελίδες των βιβλίων, να συναντήσω τη συνέχεια του κόσμου. Ανέβαινα στην κορυφή του βουνού και αγνάντευα τον δρόμο που άφηνα πίσω.
Η άλλη πλευρά, ήταν η έκπληξη, στα παιδικά μας μάτια.
Στέκεσαι για μια στιγμή. Κοιτάς πίσω, κοιτάς μπροστά.
Σηκώνεις τα χέρια και τα μάτια στον ουρανό και φωνάζεις δυνατά.
Είμαι ζωντανός, ένα πλάσμα ασήμαντο μες την απεραντοσύνη σου.
Σ΄ ευχαριστώ που γεννήθηκα, από μια απειροελάχιστη λεπτομέρεια.
Για τούτο το ταξίδι, για τούτο το πέταγμα.
Ταξιδευτής
13 Απριλίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου