Ποιός θυμάται τούτη τη ζεστή μέρα, τη μεγάλη απότομη παγωνιά του χειμώνα; Το μαρτυράνε όσα δέντρα δεν φύλλωσαν ακόμα. Θύματα του πάγου, η νεραντζιά, οι ελιές, κάποιες ροδιές, προσπαθούν να ανακάμψουν από το φοβερό πλήγμα του Φλεβάρη. Μικρά νεογγέννητα φύλλα στο φως του ήλιου. Ραγίζει η καρδιά σου για το δέντρο που μαραζώνει, για το ζώο που πεινάει, γεμίζεις οργή για το ανθρώπινο ζώο που βιάζει, σκοτώνει και λεηλατεί. Ισορροπείς τον καύσωνα της ερήμου σε μιά μικρή όαση. Ανοιξιάτικο αεράκι δροσίζει τη ζέστη του μεσημεριού. Η χώρα ζει την ανασφάλεια της επόμενης μέρας. Όσο οι ανισότητες μεγαλώνουν η βία και ο φόβος θα κυριεύουν μια άρρωστη κοινωνία.
"Δεν είναι δείγμα υγείας, να είσαι καλά προσαρμοσμένος σε μια βαθειά άρρωστη κοινωνία" έγραφε ο Κρινσαμούρτι. Όλα βαίνουν καλώς, άριστα, λέει η εξουσία και καλά κάνει, καλοπερνάει μες τη ματαιοδοξία της. Τα φαινόμενα βέβαια απατούν, ποιός σκάει τώρα για την ουσία των πραγμάτων. Ποιός θα θυμάται αύριο τι γίνεται σήμερα;
Να κι ο Θόδωρας!
-Θόδωρα ποιόν έχουμε υπουργό γεωργίας, ξέρεις;
-Τι να τον κάνουμε, όποιος και να' ναι, είμαι σίγουρος πως δεν ξέρει να ξεχωρίσει το σιτάρι απ' το κριθάρι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου