Υγρή, χειμωνιάτικη μέρα στην αρχή της άνοιξης, αντιπαλεύουν τα μικρά φύλλα των δέντρων με τη βροχή και το κρύο.Φυσάει παγωμένες ειδήσεις, καίνε τα κρούσματα, παραμονεύει ο θάνατος.
Ακατανόητες ειδήσεις προκαλούν οργή και θυμό. Δεν είχανε λεφτά λέει να προσλάβουν γιατρούς, μόνο για μπάτσους έφτασαν. Και τώρα; Τώρα η ζωή κι ο θάνατος είναι θέμα στατιστικής. Βέβαια πάντα οι άνθρωποι, ψυχροί αριθμοί ήταν για την εξουσία.
Ψάχνει ο άνθρωπος κάπου να ακουμπήσει, στη χώρα του, στο θεό, στην επιστήμη;
Η χώρα δεν μπορεί, ο θεός δεν φαίνεται να νοιάζεται, η επιστήμη τι λέει;
"Δεν πιστεύω τίποτα δεν ελπίζω τίποτα, είμαι λεύτερος" Ο Καζαντζάκης πατούσε καλά στα πόδια του, όταν το 'γραφε. Η κοινωνία όμως χωρίς πίστη, δίχως όραμα, σακατεμένη, βαδίζει στα τυφλά. Είναι υπόδουλη ενός μονάρχη που δεν ακούει κανέναν. Μεθαύριο θα γιορτάσουμε την απελευθέρωση από τους Τούρκους, δυο φορές έκλεισαν στη φυλακή τον Γέρο του Μωριά, του έδωσαν χάρη, λέει, μετά.
Καμιά χάρη, για τωρινή απελευθέρωση δεν έχει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου