Ήταν πια ολιγαρκής. Δεν περίμενε τίποτα και κανέναν. Ούτε πίστευε σ αυτά που οι άνθρωποι κάνουν χειρολαβές για να κρατηθούν. Ποτέ δεν πίστευε σε ανθρώπινα δόγματα. "Τα πάντα ρει" έλεγε. Ο πόνος και η χαρά, η μέρα και η νύχτα, η ζωή και ο θάνατος. Τελευταία του άρεσε να περιπλανιέται στα δάση, να κοιμάται μέσα σε σπηλιές, κάτω από πέτρινα παλιά γεφύρια. Ταξίδευε μακριά στο χρόνο, σε άγνωστες φυλές, σε τόπους άγνωρους.
Ένα φτερούγισμα στη ζωή, η ζωή μας. Εκατομμύρια χρόνια πριν, εκατομμύρια χρόνια μετά. Πυγολαμπίδα εμείς.
Ώσπου μια μέρα θα απλωθεί μια τεράστια φωτιά. Η γη παρανάλωμα των ανθρώπων.
Η ζωή θα γεννηθεί από την αρχή. Μόνο για τον Έρωτα.
Μόνο για τη ζωή.
25 Οκτωβρίου 2017
Ένα φτερούγισμα στη ζωή, η ζωή μας. Εκατομμύρια χρόνια πριν, εκατομμύρια χρόνια μετά. Πυγολαμπίδα εμείς.
Ώσπου μια μέρα θα απλωθεί μια τεράστια φωτιά. Η γη παρανάλωμα των ανθρώπων.
Η ζωή θα γεννηθεί από την αρχή. Μόνο για τον Έρωτα.
Μόνο για τη ζωή.
25 Οκτωβρίου 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου