6 Μαρ 2015

Περί ανέμων και υδάτων



Συννέφιασε. Γέμισε γκρι ο ουρανός μετά από τόσες καταγάλανες μέρες. Αυτή είναι η ομορφιά του καιρού, δεν σ’ αφήνει ποτέ να πλήξεις. Φτάνουν τόσες πλήξεις, εκπλήξεις και καταλήξεις.
Θάρθουν οι πρώτες σταγόνες της βροχής, θα ποτιστεί ουράνια το χώμα, θα φυτρώσει τρυφερό το πράσινο λιβάδι της Άνοιξης. Γέμισαν μπουμπούκια τα δέντρα στον κήπο, μικρά μικρά φυλλαράκια αναδύουν πάνω στα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Και οι τριανταφυλλιές ακολουθούν αγέραστες. Γερνάμε εμείς κάνοντας κύκλους σε επώδυνη στροφοδίνη ανέξοδων ονείρων.
Υγρό ποτισμένο το χώμα περιμένει τον υγιή σπόρο να αποδώσει τροφή. Για τους ανθρώπους, τα ζώα και τα πουλιά. Οι μηχανές των ανθρώπων βουίζουν μπροστά στη γλυκιά σιωπηλή αρμονία της φύσης. Η φύση από μόνη της γονιμοποιείται. Οι μηχανές πεθαίνουν.
Θα φτιάξω πάλι των κήπο των ονείρων μου. Θα πατήσω πάνω στο χώμα που με γέννησε, στο χώμα που με περιμένει. Θα κάνω τον κύκλο μου ανάμεσα στις ροδιές, στου παραδείσου τις ελιές. Θα γευτώ τους καρπούς της κερασιάς, κόκκινα κεράσια, πράσινα κορόμηλα, κίτρινα βερίκοκα, μωβ δαμάσκηνα, το στόμα μου θα γεμίσει χρώματα.
Έρχονται ανεμίδες βροχής. Μικρές σταγόνες λύτρωσης,
Πετάω τα ρούχα μου. Γυμνός στη βροχή. Σηκώνω τα χέρια μου και παραδίνομαι.
Η βροχή δυναμώνει.


Ταξιδευτής
5 Μαρτίου 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου