20 Σεπ 2013

Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση



Είσαι δυνατός, είσαι πελάτης τους, εξυπηρετείς τα συμφέροντά τους, θα σου κάνουν μετάνοιες, θα σε γλείψουν, όλοι θα σε θέλουν με τα πιο εγκωμιαστικά υποκριτικά λόγια τους. Θα κερδίσουν βέβαια οικονομικά από σένα, θα σε εκμεταλλευτούν, όπως μπορούν.
Δεν είσαι πια, θα σε πετάξουν στο δρόμο, θα σε φτύσουν.
Οι ηλίθιοι δεν έχουν συγκεκριμένη πηγή προέλευσης, βρίσκονται σε όλα τα επίπεδα κοινωνικής και επιστημονικής μόρφωσης, λέει ο Κάρλο Μ. Τσιπόλα (1922-2000), Ιταλός ιστορικός της οικονομίας.
Στην οικονομία δεν υπάρχουν φίλοι, υπάρχει εμπόρευμα, πουλάω και αγοράζω, αρκεί ο σκοπός να αγιάζει τα μέσα.
Κάποτε φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, -περπατούσαμε έξω από μαγαζιά της Εγνατίας και οι κράχτες των καταστημάτων μας φώναζαν, περάστε, παντελόνια, παπούτσια, στα Γιάννενα, στο νησάκι της κυρα- Φροσύνης με το ζόρι να φας ποδαράκια από βατράχους, στη λαϊκή σε τραβάνε απ’ το χέρι να δεις την πραμάτεια….
Από τότε ήξερα, ότι ποτέ δεν θα ήθελα να γίνω έμπορας. Σχεδόν αηδίαζα αυτή την κατάντια.
Να όμως που έγινα Βιβλιοπώλης, δίχως στα 25 μου, να υποπτεύομαι ότι έμπαινα σ΄ αυτό το λούκι που μισούσα. Και ακόμα το μισώ. Προσπάθησα κατά καιρούς με διάφορα τσιτάτα του στυλ, ότι είμαστε όλοι έμποροι,- όταν ο νέοι καλλωπίζονται μπροστά στον καθρέφτη, να πουλήσουν το κάλος στη ερωμένη τους θέλουν, όταν ο γιατρός σου παίρνει το πενηντάρικο για ένα δεκάλεπτο επίσκεψης, όταν ο εκπαιδευτικός στα ιδιαίτερα τα παίρνει μαύρα, ναι, είμαστε όλοι έμποροι έλεγα, τελικά εμπόριο είναι η ζωή.
Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος, έλεγαν οι αρχαίοι( Καλλίμαχος) και οι νεοέλληνες το έκαναν σημαία τους. Λάβαρο δηλαδή.
Βέβαια οι δρόμοι του εμπορίου ανοίγουν ορίζοντες. Οι Έλληνες στη Μαύρη θάλασσα και οι δρόμοι του μεταξιού. Οι λαοί αλλάζουν προϊόντα και πολιτισμούς.
Δυστυχώς φίλοι μου, οι νόμοι και οι παρανόμοι ισχύουν και στο χώρο του βιβλίου, με την σκληρότερη μορφή που μπορεί κανένας να φαντασθεί..
Με την πρώτη ευκαιρία-δυσκολία όλα ξεπουλιούνται, συνεργασίες, φιλίες, κανόνες, άγραφοι και γραμμένοι νόμοι.
Αφορμή αυτού του σχολίου, μια πριν από λίγο κουβέντα με κάποιον εκδότη. Ξεπούλησαν τους βιβλιοπώλες -συνεργάτες τους, στο όνομα του κέρδους και μόνο. Εφημερίδες, παζάρια, σουπερ μάρκετ, μανάβικα, παραμερισμός των βιβλιοπωλείων με απευθείας πωλήσεις λιανικής σε ιδιώτες και φροντιστήρια.
Ξεχνάνε ότι αν είναι αυτοί που είναι , στηρίχτηκαν στις πλάτες των Βιβλιοπωλών.
Ο νόμος της ζούγκλας πριν απ΄ όλα ισχύει στο εμπόριο, ίδιος και απαράλλακτος και στο χώρο του βιβλίου, που κάποτε νόμιζα ότι αυτόν τον δρόμο τον ακολουθούσαν άνθρωποι που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο.
Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, για τον κανόνα γράφουμε,-όταν γράφουμε.

Τα εναπομείναντα ζωντανά βιβλιοπωλεία, είναι καιρός να περάσουν στην επίθεση.
Να αποκλείσουν όλους όσους , τους βλέπουν ένα νούμερο στα λογιστικά βιβλία τους και μόνο.

υ.γ. Αυτό το σχόλιο είχε γραφεί στο πόδι το πρωί, με πολλά λάθη. Το έσβησα και το διόρθωσα χωρίς καμιά ουσιαστική αλλαγή, και φυσικά είναι λίγο, πολύ λίγο σε σχέση με ότι συνέβηκε και συμβαίνει και στο χώρο του βιβλίου. Εν καιρώ…


Ταξιδευτής
20 Σεπτεμβρίου 2013


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου