Για Φαντάσου

"Έχουμε καταντήσει
να εξηγούμε τα πάντα
ακόμα και τα δάκρυά μας"

Εμίλ Σιοράν

Για φαντάσου ένα σχολείο όαση στην έρημο, ένα σχολείο γεμάτο από δρόμους του ονείρου ή ένα κλεμμένο κομμάτι του χαμένου παραδείσου.
Ένα σχολείο καλύτερο από το σπίτι μας, με ένα χαμόγελο μεγαλύτερο από την αγάπη της γιαγιάς στα εγγόνια.
Καλά σταματάω, δεν είναι και τόσο χάλια το σχολείο, ώστε αρκετοί μαθητές σαν βάσανο να το βλέπουν. Ίσως επειδή καλλιεργεί τον πρωταθλητισμό με κάθε λογής αναβολικά.
Μα δεν μπορούν να είναι όλα τα παιδιά πρωταθλητές!
Αυτό επιμένει όμως να τα αγχώνει, να τα βαθμολογεί, να τα στρεσάρει, να τα στριμώχνει, να τα εξειδικεύει, να τα αποπροσανατολίζει, να τους κάνει αβίωτη την εφηβεία με δύσκολα-άλυτα θέματα στις εξετάσεις, -δεν θέλουν όλα τα παιδιά να τα αναγκάζουν στο φροντιστήριο, μήπως γι’ αυτό δεν τα εκβίασε το καλοκαίρι με τα θέματα, και στο τέλος αυτά που θέλουν να μάθουν, να μην τα μαθαίνουν!

Τα σχολεία δίχως ή με κλειστές βιβλιοθήκες, τα σχολεία χωρίς θέατρο και σινεμά, χωρίς ποίηση και έρωτα, τα σχολεία δίχως κριτική σκέψη,- τα παιδιά δεν είναι παπαγάλοι, τα σχολεία που δεν σέβονται την ιδιαιτερότητα κάθε παιδιού, τα σχολεία του ενός και μοναδικού βιβλίου, τα σχολεία που καλλιεργούν τον φόβο της αποτυχίας.Που είναι το σχολείο της ισονομίας, της αλληλεγγύης, της ερωτικής μάθησης, της δίψας για ζωή;

Το σχολείο δεν είναι Πανεπιστήμιο! Είναι σχολείο ζωής και όχι αγώνας στίβου μετ΄ εμποδίων....
Το σχολείο μαθαίνει τη ζωή, το Πανεπιστήμιο εξειδικεύει και απαιτεί, ναι το πανεπιστήμιο να απαιτεί γνώση και έρευνα επιστημονική!

Όχι δεν λέμε να μη μαθαίνουμε μαθηματικά, αλλά όχι τα ακαταλαβίστικα, αυτά που θέλουν μαθηματικές ιδιοφυίες να τα καταλάβουν, και φυσική και χημεία να μαθαίνουμε, και ιστορία, αυτή η ιστορία με τις λεπτομέρειες τις πολλές και τις αριθμομνημονεύσεις τις βασανιστικές και τέλος πάντων και υπολογιστές θέλουμε να μαθαίνουμε, όλο θρησκευτικά, θρησκευτικά.

Για φαντάσου ένα άλλο σχολείο, ανοιχτό, με διάλογο, με τέχνη και τέχνη ζωής.
Ένα σχολείο που να ετοιμάζει ένα καινούριο κόσμο, χωρίς προκαταλήψεις, ένα κόσμο δίχως στείρες αντιπαραθέσεις και- ισόνομης πολιτείας. Ένα κόσμο για τους πολλούς και όχι για τους λίγους, δίχως πολέμους και φράχτες.

Για Φαντάσου
Για φαντάσου τους καθηγητές στα σχολεία και ένα άλλο σχολείο, αυτό που θα κάνει κάποιους να βγάζουν κόκκινα σπυράκια στα τροφαντά μαγουλάκια τους.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν το μάθημα σήμερα με το θεατρικό, Δεν πληρώνω, Δεν πληρώνω, του Νταριο Φο... Ας το ανεβάσουμε, αρχίζουμε πρόβες...