Έχουμε πόλεμο

"Κατοχή από κατοχή δεν έχει διαφορά" του είπα. Και ήρθε το ξέσπασμα.

Τότε, μες στη δίνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, τολμήσαμε και είπαμε ΟΧΙ. Τότε ήταν φανερός ο εχθρός, τότε ήταν συγκεκριμένη η ξένη κατοχή. Σήμερα;

Μετά από 66 χρόνια που έφυγαν οι Γερμανοί του Χίτλερ, πως καταφέραμε να ξαναφέρουμε τους Γερμανούς της Μέρκελ;

Σήμερα είπαμε Ναι!

Μετά τον πόλεμο η Ευρώπη στήθηκε ξανά στα πόδια της, εμείς φάγαμε τα μούτρα μας στον εμφύλιο, στην εκδίκηση μετά, τη χούντα παραμετά και τα παραμύθια ακόμα πιο μετά.

Και φθάσαμε σ' αυτή την υποδούλωση, την πιο εξευτελιστική απ' όλες.

Έτσι γίνονται οι πόλεμοι σήμερα, οι οικονομικές σφαίρες τους αργοπεθαίνουν τον λαό, όχι τους έχοντες και κατέχοντες, αυτοί στην αναμπουμπούλα χαίρονται.

Αν περιμένουμε απ' τους ταγμένους των ΗΠΑ και των τραπεζών να μας σώσουν, είμαστε πολύ γελασμένοι.Αυτοί είναι οι κατακτητές της χώρας σήμερα και η πέριξ συμμορία που τους γλείφει για ίδιον όφελος... και εννοώ την ντόπια συμμορία.

Οι μεν της δεξιάς φανερά και οι άλλοι οι "σοσιαλιστές" με τη μάσκα τους.  Και οι δύο παραδομένοι στα συμφέροντά τους, έφθασαν τη χώρα και τον λαό στο αδιέξοδο.

Κι ο λαός τι έκανε, απολάμβανε τις παροχές και αντιπαροχές. Το πάθος του καταναλωτισμού. Όλα τα αμαρτήματα πακέτο.

Κι έτσι υποδουλωθήκαμε όλοι μαζί στα έξυπνα σχέδια των δανειστών.

Πέρασαν 36 χρόνια απ' τη δικτατορία και μετά και, αντί να στεριώσουμε μια δημοκρατία με αγνά υλικά, κτίζαμε πύργους στην άμμο και παίζαμε με τα κουβαδάκια μας.

Τώρα μια επανάσταση μένει. Αυτή της τσέπης. H τσέπη καθόρισε τα τελευταία χρόνια τη χώρα, αυτή έχει τώρα  τον λόγο.

Διάβαζα πριν την σπίθα που έριξε ο Θεοδωράκης για προβληματισμό. Ούτε αυτή δεν είναι ικανός να διαβάσει ο Έλληνας σήμερα. Ένας Θεοδωράκης που έχει ανάστημα στα 85 του -που θα του "ταίριαζε" η σιωπή- λέει τις πιο ωμές αλήθειες.

Ποιος πρέπει να πολεμήσει να φύγει η υποδούλωση, αν όχι εμείς ο λαός; Πού είναι ο λαός;

Ίσως στην πιο βροντερή σιωπή που έπεσε ποτέ στη χώρα.

Μια σπίθα χρειάζεται να ανάψει τη φωτιά.

Κι ένα «μολών λαβέ» απ' όλους μας.

Είναι αλήθεια, λοιπόν. Έχουμε πόλεμο.

Μην το γελάς μωρό μου,  λέει ο Τζίμης Πανούσης.

Ταξιδευτής
7 Δεκεμβρίου 2010

Δημοσιεύτηκε στην Αυγή στις 9/12/10
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=586722