19 Μαρ 2018

Το δέντρο


Φύτεψε πάνω από εκατό δέντρα. Κάποτε θα μεγάλωναν θα έβγαζαν καρπούς. Πρωταρχική ανάγκη του ανθρώπου η τροφή. Ένοιωθε γαλήνιος, ευτυχής. Συντροφιά στη
δημιουργική μοναξιά του, το κόκκινο ραδιόφωνο. Παραφωνία στην αέναη ομορφιά της άνοιξης. Εδώ και χρόνια οι ειδήσεις είναι θλιβερές. Μια καλή και δέκα ειρωνεία της τύχης. Αλήθειες και ψέματα δεν ξεχωρίζουν. Πόσο εύκολα οι άνθρωποι κάνουν το άσπρο μαύρο. Άλλα σκέφτονται, άλλα λένε, άλλα κάνουν. Η εξουσία βιάζει κι εμείς παίζουμε πετροπόλεμο. Συνένοχοι για τα παιδιά που πεθαίνουν, για τα χαλάσματα του αύριο. Και μέσα στα αδιέξοδα μιας υπόδικης χώρας, σεισμοί, λυγμοί και καταποντισμοί. Άλλοι να γιατρεύουν τις πληγές και άλλοι να φτιάχνουν όπλα. Έτσι είναι οι άνθρωποι, οι μισοί γκρεμίζουν, να έχουν δουλειά οι άλλοι μισοί. 
Άρχισε λαίμαργα να καταπίνει τα κουκούτσια που φύλαγε σε μια σακούλα για σπόρο. Αμύγδαλα, καρύδια, ροδάκινα, κορόμηλα, βερίκοκα, αχλάδια, ακτινίδια, ελιές. Η κοιλιά του έγινε τούμπανο. Πέταξε όλα τα ρούχα του και κατέβηκε στα δυό μέτρα μες το χώμα. Όρθιος. Καλύτερα δέντρο είπε, παρά άνθρωπος. Κι άρχισε να σκεπάζεται με το χώμα. 
"Όταν φυτρώσω θα είμαι ένα μοναδικό δέντρο. Θα ζω με τα πουλιά στα κλαδιά μου.“
Μόλις φυτεύτηκε, έπεσε και η πρώτη σταγόνα της βροχής




19 Μαρτίου 2018

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου