Φαντάσματα κουρέλια

Κλειστέ, έκανα μια πρωινή βόλτα στ’αμπάρια.

Οργή και αγανάκτηση παντού. Έξω η κατάθλιψη κόβει βόλτες.

Αυτή η Άνοιξη μαραίνεται πριν γεννηθεί.

Οι αράχνες απ' το χρονοντούλαπο πυροβολούν το κενό.

Οι ένοχοι φωνασκούν. Μπρούμυτα όλοι.
Επιτάσσουν ασκήσεις γυμναστικής. Χέρια και πόδια δεμένα.
Πρόταση, έκταση, ανάταση, κάτω.

Κάτω τα όνειρα

Κάτω η παραγωγή

Κάτω η σκέψη

Κάτω ο έρωτας

Πάνω ο θάνατος

Πάνω το κόμμα

Ζήτω οι εκλογές

Αποφασίζει ο λαός

Ο λαός δεν αποφασίζει

Περιμένει

Κουνά μαντήλια στα λιμάνια και στα αεροδρόμια

Αποχαιρετά τα παιδιά του
Κλαίει η ψυχή του
Ο άνεργος αυτοκτονεί
Ο πατέρας ντρέπεται τη ζωή του
Η μάνα κάνει κουράγιο
Οι αρχηγοί είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της χώρας
Θα κάνουμε θυσίες, λένε
Ο απολογισμός θα γίνει μετά από μισό αιώνα
Οι νεκροί του πολέμου θα περιποιηθούν τιμές πεσόντων
Πρώτος παγκόσμιος πόλεμος
Δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος
Τρίτος παγκόσμιος πόλεμος
Είμαστε στην πρώτη γραμμή του πυρός
Οι πρώτοι νεκροί  εδώ και χρόνια φωνάζουν απ’ τους τάφους
Σταματήστε τον πόλεμο
Αφήσαμε πίσω τα παιδιά μας
Οι τραπεζίτες πυροβολούν ανελέητα
Ο αρχηγός τους ελέγχει τα πάντα  στη χώρα

Σκοτώνει, όνειρα, ιδέες, ιδανικά


Χθες πέταξα την τηλεόραση απ’ το μπαλκόνι στην άσφαλτο
Γέμισε γυαλιά, ένας οδηγός διαμαρτυρήθηκε έντονα
Του έδωσα δίκιο, μόλις είχε αγοράσει καινούριο αυτοκίνητο
Όλοι διαμαρτύρονται
Αυτός;
Ποτέ άλλοτε δεν είχε υψώσει τη φωνή του.

Ταξιδευτής
27 Μαρτίου 2012