Κάποτε, μαζί με τον Δημήτρη που έγραψε τους στίχους και τη μουσική,
γεμίσαμε τον ουρανό πολύχρωμα μπαλόνια, γέμισε η πλατεία χρώματα.
Ήταν η χρονιά που βγήκε ο γαργα-ληστής, στον επόμενο σταθμό.
Τα παιδιά, τα παιδιά. Μια ζωγραφιά για τα παιδιά.
Τότε πετούσαμε ψηλά.
Τότε.
'Οπως και τώρα, που είδα ένα πουλί να αλλάζει δεκάξι χρώματα, να έρχεται και να μου χτυπάει το τζάμι. Μετά να πετάει ψηλά, πολύ ψηλά.
Κρατάς ένα κόκκινο πουλί στα χέρια σου.
Ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλο κρατάς.
Το άρωμα της νιότης κρατάς.
Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το πέταγμα, αυτά τα χρώματα, αυτή η μυρωδιά της ανοιξιάτικης βροχούλας.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Κωστής Ταξιδεύων
6 Μαρτίου 2012
Ήταν η χρονιά που βγήκε ο γαργα-ληστής, στον επόμενο σταθμό.
Τα παιδιά, τα παιδιά. Μια ζωγραφιά για τα παιδιά.
Τότε πετούσαμε ψηλά.
Τότε.
'Οπως και τώρα, που είδα ένα πουλί να αλλάζει δεκάξι χρώματα, να έρχεται και να μου χτυπάει το τζάμι. Μετά να πετάει ψηλά, πολύ ψηλά.
Κρατάς ένα κόκκινο πουλί στα χέρια σου.
Ένα μπουμπούκι τριαντάφυλλο κρατάς.
Το άρωμα της νιότης κρατάς.
Δεν εξηγείται αλλιώς αυτό το πέταγμα, αυτά τα χρώματα, αυτή η μυρωδιά της ανοιξιάτικης βροχούλας.
Δεν εξηγείται αλλιώς.
Κωστής Ταξιδεύων
6 Μαρτίου 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου