Ειρήνη.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς παίζαμε πάρτα όλα και κάναμε όνειρα.
Είμασταν παιδιά, πιστεύαμε ακόμα και στον Άη Βασίλη.
Όταν μεγαλώσαμε νομίζαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο, εμείς θα τον αλλάζαμε.
Τον γκρεμίζαμε και τον κτίζαμε απ' την αρχή, σε ατέλειωτα νυχτέρια. Με τις πιο ιδανικές αποχρώσεις, στις γραμμές του ορίζοντα.
Ερωτευτήκαμε.
Μισήσαμε.
Αγαπήσαμε.
Παλαίψαμε.
Πάντα γεμάτο αγωνία για την πορεία.
Τώρα κάνουμε τις πιο απλές ευχές, να έχουμε δυό φίλους, να διαβάσουμε πέντε βιβλία, να δούμε πέντε καλές ταινίες, να βιώσουμε δυό θέατρα,να έχουμε δυό φίλους.
Να ξαναγεννηθούν εκείνα τα όνειρα που χάθηκαν
Εμείς δεν αλλάξαμε επειδή ο κόσμος μεγάλωσε μικραίνοντας....
Απόψε τ' όνομά σου γράφω σε όλους τους τοίχους, με κόκκινο χρώμα.
Ειρήνη.


Κωστής Ταξιδεύων
2 Ιανουαρίου 2012