Για φαντάσου

τρίζουν τα όνειρα, τρίζουν οι τάφοι
πεθαίνω σα χώρα,
ανασταίνoμαι
μέσα απ' τις λέξεις σου
αναβλύζω

Για φαντάσου, φαντάσου είπα ..

Έναν πολιτικό με ανάστημα Ανθρώπου, ένα γίγαντα στο νου και στην καρδιά, έναν Ανθρωπιστή που να μη λογαριάζει τι θα πει παγκόσμια οικονομική αλητεία ,

ένα πολεμιστή για τη ζωή στη χώρα μας και στον πλανήτη.

Για φαντάσου, φαντάσου είπα…

Να ήμασταν ένας περήφανος λαός, περήφανος σαν τον ήλιο μας, σαν τα βουνά μας, σαν τα πελάγη μας, λεβέντικα να θωρεί.

Για φαντάσου, φαντάσου είπα ..

Ένας μπροστά, χιλιάδες πίσω με σημαία μόνο τη ζωή, κάτω απ’ τον ίδιο μπλε Ουρανό, μια αγκαλιά. Όλοι μαζί σε έναν μεθυστικό κόσμο με άρωμα την ελπίδα.

Όχι, Αγάπη μου δεν είναι ρομαντικά όλα αυτά, είναι ο λόγος που γεννηθήκαμε, είναι ο δρόμος του κύκλου της ζωής, στη μέση αναβλύζει καθάριο κρυστάλλινο νερό.

Βρώμισαν τον νερό που πίνουμε, μπόχα και δυσωδία ο αέρας που αναπνέουμε, στο παζάρι των ληστών οι ζωές μας. Τα οικονομικά γουρούνια σκορπάνε τον θάνατο, αποστεωμένες αριθμητικές υπάρξεις, δολοφονούν συνεχώς τη φύση του ανθρώπου. Δεν υπήρξε ποτέ χειρότερος φασισμός στη χώρα μας απ’ αυτόν που ζούμε σήμερα. Ποτέ . Αυτές οι ύπουλες φάτσες σαρακιών κατέστρεψαν το δέντρο της ζωής.

Καιρός να φυτέψουμε άλλο, σ’ ένα καθαρό τοπίο, χωρίς, δίχως αυτά τα ανδρείκελα, τα τηλεκατευθυνόμενα ανθρωποειδή που σαπίζουν τη ρίζα του.

Πάει καιρός που δεν μπορώ να μιλήσω τη γλώσσα τους, πόσο αστεία ή λογική του χεζοβελινισμού και της κουτσογιωργιανής κουστωδίας του, με τελευταία τρύπα στην κολοκυθοειδή φλογέρα τους τον μαιδανοφερμένο, ψιλοκομμένου στα μέτρα τους άκη, γιωργάκη, και όλα τα υπολείμματα των υπονόμων…

Για την ώρα πάω να χορέψω πάνω στα μνήματα των Ονείρων μας.

Ταξιδευτής
28 Σεπτεμβρίου 2011