Βλέπω τα δέντρα να μεγαλώνουν, ν' ανθίζουν την άνοιξη, το καλοκαίρι να κάνουν καρπούς, να κιτρινίζουν τα φύλλα το φθινόπωρο, νεκρή η φύση του χειμώνα.
Έχω ένα όνειρο. Το χωράφι. Περπατάω μέσα στους δρόμους του, τρυφερό πράσινο χορτάρι με την πρώτη βροχή.
Κιτρινοπράσινα φύλλα στή μέση του Οκτώβρη ψυθιρίζουν τα μύχια της ψυχής. Ρόδια, κυδώνια, κάστανα κρέμονται γενομένα, ένα ευχαριστώ για τον πλούτο της ζωής.
Αχνίζει αγάπη το χώμα, μάνα η γη, ο ουρανός πατέρας. Η αγκαλιά του κόσμου.
Εδώ δεν χωράει ο πόλεμος, το δίκιο είναι για όλους το "ίδιο"τέλος. Ο θάνατος.
Πριν το θάνατο η ζωή, ο έρωτας, η δημιουργία, η γέννα, η ομορφιά.
Εδώ δεν χωράνε τα τέρατα, είναι ήδη νεκρά.
Οι Άνθρωποι που νοιάζονται, τα δέντρα που μεγαλώνουν, οι φίλοι που αγαπήσαμε, ένα μεγάλο ευχαριστώ είναι το θαύμα της ζωής.
Υ. Γ. Ένα μικρό αντίδοτο συγκίνησης για τις τόσες ευχές. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους φίλους. Να είμαστε όλοι καλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου