Δουλεύουν από νύχτα σε νύχτα, στο κρύο και στη ζέστη, σώματα ηλιοκαμένα, σώματα κουρασμένα. Άλλοι στις οικοδομές και άλλοι στα χωράφια, άλλοι στα ζώα κι άλλοι στα εργοστάσια, στα συνεργεία και στα σούπερ μάρκετ. Άλλοι στη θάλασσα της μοναξιάς κι άλλοι στη στεριά του ονείρου. Βγαίνει δεν βγαίνει ο μήνας. Είναι οι άνθρωποι της παραγωγής.
Το βράδυ πέφτουν ξεροί για ύπνο, αύριο πάλι. Τα αύριο είναι ολόκληρη ζωή. Ποιό διάβασμα, ποιές ταινίες, ποιο θέατρο, ποιά πολυτέλεια;
Είναι οι άνθρωποι του μόχθου, η κινητήρια δύναμη της ζωής. Δεν διακπαιρεώνουν, δεν μεταπράτουν, δεν είναι σύμβουλοι, δεν παίζουν στο επικοινωνιακό χρηματιστήριο των άσημων διασημοτήτων.
Ακριβές οι ντομάτες, έλεγε η καλοντυμένη κυρία στο μανάβη. "Ούτε να τις μαζέψει δεν θα έσκυβε, φαντάσου να τις καλλιεργούσε. Ευτυχώς οι αγρότες τις παράγουν με το μαγικό ραβδί, αλλιώς πέντε ευρώ το κιλό θα είχαν" είπε χαμογελαστά ο Μάρκος.
Τροφή, στέγη, υγεία, παιδεία τα θεμέλια της ζωής. Παλεύει ο άνθρωπος να δώσει αξία σε τούτα. Περήφανος για την πορεία του, τίποτα δεν χαρίζεται, αγωνιά ανάμεσα στα παράσιτα, στις συμπληγάδες της αδικίας, στα αρπακτικά του πολέμου.
Πάνε κι έρχονται τα χελιδόνια στις φωλιές με τα νεογέννητα, αραιά σύννεφα δροσίζουν την πρώτη μέρα του Ιούνη, χρυσίζουν τα στάχια στα χωράφια. Τα καλαμπόκια μεγάλωσαν, οι αγρότες ποτίζουν.
Ο καιρός της κατσιλώνας(πράσινο σκαθάρι που κατατρώει τα φύλλα των δέντρων) είναι εδώ. Έρχονται κατά σμήνη κάθε άνοιξη, να λιγοστεύουν την ομορφιά της ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου