Το σκαντζοχοιράκι

Μύριζε καλοψημένο φαρσαλινό χαλβά ο κήπος το πρωί.  Δεν είναι η πρώτη φορά που φτάνει ο μυρωδάτος αέρας από τη βιοτεχνία χαλβά και λουκουμιών, «Γλυκός πειρασμός»,  να επικαλύψει το μελισόχορτο, τις ντομάτες, τη ρίγανη και το θυμάρι. Οι τριανταφυλλιές και  ο δυόσμος έχασαν το άρωμά  τους. Όλος ο κήπος ανέδυε χαλβά Φαρσάλων. Ακόμα και το κομπόστ που πριν λίγο μύριζε άσχημα, άρχισε να ευωδιάζει.
Κρατούσα τη σακούλα με τα σκουπίδια στα χέρια, αυτή με τα απορρίμματα του δυτικού πολιτισμού, όταν είδα το σκαντζοχοιράκι να σηκώνει τη μουσούδα του στον Ουρανό.  Με κοίταξε ατάραχο αφημένο στη μεθυστική πρωινή προσευχή των αρωμάτων. Όταν γύρισα από τον κάδο απορριμμάτων πέρασε δίπλα μου μια μηχανή με πειραγμένη εξάτμιση. Είδα το ζωάκι να κουλουριάζεται μέσα στ΄ αγκάθια του. Έγινε μια μικρή μπάλα. Κι εγώ το ίδιο θα έκανα σκέφτηκα. Πέταξαν μακριά όλα τα πουλιά πάνω από την κερασιά. Εγώ δεν είχα φτερά.  Έμεινα με την γάτα να κοιταζόμαστε.
Ανέβαινε ο ήλιος στον καθαρό Αυγουστιάτικο  αχνά γαλάζιο ουρανό. Τα ταψιά με τους χαλβάδες πήραν το δρόμο για τα βουνά και τα πανηγύρια. Ο κόσμος στην ουρά του σούπερ μάρκετ, ότι περίσσεψε από τις άλλες ουρές. Παλαιότερα γνωρίζαμε μόνο το πιάνο με ουρά. Τώρα  γέμισε ο τόπος μας ουρές. Στα διόδια, στα συσσίτια και στις προσφορές.  Η εποχή μας τελικά είναι η εποχή της ουράς.  
Δεν μύριζε πλέον χαλβά. Επανήλθαν τα αρώματα του κήπου. Έφτασα ένα γινωμένο σύκο  για πρόγευμα. Και δυό ρόγες κόκκινα σταφύλια. Πήρα το λάστιχο με το νερό και έκανα το πρώτο ντουζ της μέρας. Φόρεσα το ψάθινο καπέλο και άρχισα να φυτεύω. Μπρόκολα , λάχανα, κουνουπίδια, πράσα. Από ένα σπόρο γεννιέται και θρέφεται η ζωή.  Από ένα όπλο σκοτώνεται.
Το σκαντζοχοιράκι άρχισε πάλι να κάνει βόλτες στον κήπο…..


Ταξιδευτής
Παρασκευή 5 Αυγούστου 2016