Μάταια η γραφή όταν πεθαίνει η ζωή, απομένει ένα ουρλιαχτό, αντίλαλος των νεκρών. Γιατί ρε; που πάμε κι όπου πάμε, μια ολόκληρη χώρα στο κενό, πατάς και χάνεσαι, πιάνεσαι και συντρίβεσαι.
Μόνη ηλιαχτίδα οι νέοι, η Άνοιξη.
Ο μόνος "πολιτικός λόγος" της εξουσίας το ψέμα.
Τι φωνάζετε ρε;
Λέτε: Δεν έχετε να φάτε, σας παίρνουμε τα σπίτια, σας πάμε τη σύνταξη όταν πεθάνετε, σας παρακολουθούμε. Δεν λέτε όμως που ήταν η Ελλάδα την εποχή του 50, αποκρύβετε την αλήθεια. Σας βάλαμε το γαμπρό της Τέρνα, ολόκληρο υπουργό επικρατείας χαραμίζουμε για το καλό σας.
Τι φωνάζετε ρε; Τι θέλετε; Βοή πόνου η Ελλάδα, καμαρώνουν οι άριστοι της εξουσίας.
Οι ροδακινιές που άνθισαν δίνουν το χρώμα που θέλουν οι νέοι, ποιός ακούει πιά το ανιστόρητο παρελθόν. Ποτέ ξανά τέτοια τετραετία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου