Εγκατελελειμμένο χρόνια, η σκεπή έμπαζε νερά στη πρώτη βροχούλα, τα παράθυρα τάκανε βόλτες ο αέρας, σκόνες και αράχνες, γεμάτο ποντίκια και κοριούς. Απ' έξω έμοιαζε αγέρωχο, μες τα ζιζάνια της αυλής κατοικούν φίδια και άλλα ερπετά.
Κάποτε, ίσως τα αρχαία χρόνια, είχε μια αρχοντιά, ήταν ένα ωραίο σπίτι που κοίταγε την ανατολή.
Λένε πως το κτισαν σοφοί, άφησε παρακαταθήκες. Ήταν τέτοια η μαγεία που ενέπνεε που το καμάρωναν οι περαστικοί, το ανέδειξαν όσοι το κατοίκησαν.
Εδώ έζησαν μεγάλοι συγγραφείς, επαναστάτες και σπουδαίοι πολιτικοί, επιστήμονες που στήλωσαν τη γη.
Τώρα όλοι απορούν για την εγκατάλειψη, ίσως είναι αργά πια να συντηρηθεί. Πολλοί υποστηρίζουν την κατεδάφιση, το γκρέμισμα της ιστορίας μια και καλή, οι επιστήμονες μιλάνε για επανεκκίνηση.
Χρόνια ολόκληρα αυτή η διαμάχη, το σπίτι στοίχειωσε, μόνο φαντάσματα το πλησίαζαν, τι θα γίνει επιτέλους μ' αυτό το σπίτι;
Ήταν Αύγουστος μήνας, μαύρα σύννεφα γέμισαν τον ουρανό, αστραπές και βροντές, η μπόρα ήταν τόσο δυνατή, μισή ώρα κράτησε, το πήρε και το σήκωσε ο δυνατός αέρας, το σπίτι σωριάστηκε, κομμάτια και θρύψαλα, ένας σωρός από διεφθαρμένα υλικά.
Η φύση πάντα δίνει τη λύση, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούν.
Κωστής Ταξιδεύων
Αύγουστος 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου