Βραδιάζει. Ανοιξιάτικο χιόνι στην κορυφή του Κόζιακα. Ένα καταπράσινο μόνο του δέντρο στον απέραντο κάμπο. Ένα μικρόσωμο σκυλί ψάχνει παίζοντας στο λιβάδι.
Βραδιάζει. Τα πουλιά κρύφτηκαν, η μέρα χάνεται, το χωράφι γαλήνεψε. Τα φυτά θα μεγαλώσουν την νύχτα, τα όνειρα θα γεννηθούν στο σκοτάδι. Ένα τραγούδι σταλάζει στη ψυχή μου. Σιγοτραγουδώ μαζί του.
Νυχτώνει. Πετάω τα ρούχα μου. Χορεύω. Νοσταλγικές φιγούρες μιας εποχής αθώας. Χρόνια ανέμελα, της νιότης χρόνια. Χρόνια της ελευθερίας και του ονείρου.
Νυχτώνει. Φέγγεις ολόκληρη εδώ μπροστά μου. Εσύ ομορφαίνεις την πλάση. Μια στιγμή κι ένας αιώνας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου