Ποτέ δεν μ’ άρεσε η κολοκυθόπιτα. Αλλά με έντεχνο τρόπο καθάριζα από μικρός τα κολοκύθια.
Το στόμα ήταν πάντα τριγωνικό, τα μάτια στρογγυλά. Από κει μέσα έβγαζα το κολοκυθο-τέτοιο και το έδινα στη μάνα μου. Κράταγα το περίβλημα. Μέσα έβαζα ένα κέρινο στουπί ποτισμένο με πετρέλαιο. Το άναβα, πετώντας μέσα ένα σπίρτο. Κρεμούσα το κολοκύθι, το βράδυ που νύχτωνε πάνω σε κάποιο δέντρο. Δίπλα ήταν το κοτέτσι με τις κότες.
Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε βρει το μπελά μας με την αλεπού. Είχε ρημάξει το κοτέτσι. Φτερά και πούπουλα κάθε πρωί.
Το κόλπο έπιανε. Όσο το κολοκύθι φώτιζε, η αλεπού νόμιζε ότι ήταν κάποιος που παραφύλαγε. Όσες φορές έσβηνε, έλειπε και μια κότα το πρωί.
Εκείνο το καλοκαίρι δεν έμεινε καμία κότα ζωντανή τελικά.
Θυμάμαι πόσο θυμωμένος ήμουν με την αλεπού. Το κοτέτσι ρήμαξε.
Όχι μόνο το δικό μας, και τα διπλανά.
Ένας χρόνος μετά, η μάνα μου έβαλε κλώσα και το κοτέτσι ξαναγέμισε.
Μια νύχτα είδα έναν εφιάλτη. Ο πατέρας μου είχε ορίσει την αλεπού να φυλάει το κοτέτσι. Πετάχτηκα καταϊδρωμένος.
Εφιάλτης είπα. Και ξανακοιμήθηκα.
Το πρωί είδα την αλεπού ανάμεσα στις κότες
Δεν ήταν εφιάλτης.
Παιχνίδια του μυαλού και των ανθρώπων, στο κουκλοθέατρο της ζωής ήταν.
Ταξιδευτής
10 Νοεμβρίου 2011
Το στόμα ήταν πάντα τριγωνικό, τα μάτια στρογγυλά. Από κει μέσα έβγαζα το κολοκυθο-τέτοιο και το έδινα στη μάνα μου. Κράταγα το περίβλημα. Μέσα έβαζα ένα κέρινο στουπί ποτισμένο με πετρέλαιο. Το άναβα, πετώντας μέσα ένα σπίρτο. Κρεμούσα το κολοκύθι, το βράδυ που νύχτωνε πάνω σε κάποιο δέντρο. Δίπλα ήταν το κοτέτσι με τις κότες.
Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε βρει το μπελά μας με την αλεπού. Είχε ρημάξει το κοτέτσι. Φτερά και πούπουλα κάθε πρωί.
Το κόλπο έπιανε. Όσο το κολοκύθι φώτιζε, η αλεπού νόμιζε ότι ήταν κάποιος που παραφύλαγε. Όσες φορές έσβηνε, έλειπε και μια κότα το πρωί.
Εκείνο το καλοκαίρι δεν έμεινε καμία κότα ζωντανή τελικά.
Θυμάμαι πόσο θυμωμένος ήμουν με την αλεπού. Το κοτέτσι ρήμαξε.
Όχι μόνο το δικό μας, και τα διπλανά.
Ένας χρόνος μετά, η μάνα μου έβαλε κλώσα και το κοτέτσι ξαναγέμισε.
Μια νύχτα είδα έναν εφιάλτη. Ο πατέρας μου είχε ορίσει την αλεπού να φυλάει το κοτέτσι. Πετάχτηκα καταϊδρωμένος.
Εφιάλτης είπα. Και ξανακοιμήθηκα.
Το πρωί είδα την αλεπού ανάμεσα στις κότες
Δεν ήταν εφιάλτης.
Παιχνίδια του μυαλού και των ανθρώπων, στο κουκλοθέατρο της ζωής ήταν.
Ταξιδευτής
10 Νοεμβρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου