Έχω την σιγουριά, ότι καταλαβαίνω τις σκέψεις σου.
Γεννηθήκαμε αρχές δεκαετίας του 60 και ζήσαμε τα τελευταία 50 χρόνια της χώρας μας και της παγκόσμιας εναλλαγής. Είναι πολλά, μα τόσα πολλά που μας διαμόρφωσαν.
Ιδέα δεν έχω, τι θέλω να σου γράψω, πες ότι είναι μια καλημέρα
Απλά θυμήθηκα μια αλληλογραφία καθαρά πολιτική μ' ένα φίλο μου, τέλη δεκαετίας του 70. Μια ολόκληρη χρονιά γράφαμε, γράφαμε, γκρεμίζαμε και κτίζαμε. Αυτός στην Αθήνα, εγώ στη Θεσσαλονίκη. Αυτός σήμερα βουλευτής επικρατείας κιόλας και σύμβουλος του Γιωργάκη ...τότε Ρηγάς!
Ιδέα δεν έχω, τι θέλω να σου γράψω, πες ότι είναι μια καλημέρα
Απλά θυμήθηκα μια αλληλογραφία καθαρά πολιτική μ' ένα φίλο μου, τέλη δεκαετίας του 70. Μια ολόκληρη χρονιά γράφαμε, γράφαμε, γκρεμίζαμε και κτίζαμε. Αυτός στην Αθήνα, εγώ στη Θεσσαλονίκη. Αυτός σήμερα βουλευτής επικρατείας κιόλας και σύμβουλος του Γιωργάκη ...τότε Ρηγάς!
Τα καλύτερα παιδιά με λαμπρές σπουδές, άξιοι, αλλά και βολεμένοι στο σύστημα πια.
Ήμασταν 40 συμμαθητές στο πρακτικό τμήμα, όταν τελείωσα το γυμνάσιο. Όλοι πετυχημένοι επαγγελματικά και οικονομικά. Ίσως ο πιο "αποτυχημένος" εγώ. Είμαι με όλους φίλος, δεν ξέρω κανέναν όμως, που να μην βόλεψε τη ζωή του στα κόμματα και στα βιβλιάρια τραπέζης. Δεν λυπάμαι που το λέω, λυπάμαι όμως που είναι έτσι.
Δεκαετία του 60, λίγα θυμόμαστε.Ήμασταν παιδιά. Αλλά απ' την πτώση της δικτατορίας και μετά, τα βιώσαμε όλα στο πετσί μας. Τα πρώτα χρόνια μετά τη δικτατορία, πολιτικά διαβάσματα και όνειρα της νιότης, έρωτας και αμφισβήτηση. Η άλλη μέρα του "σοσιαλιστικού κινήματος", η Ελλάδα θα άλλαζε, πλέον δεν θα ήμασταν φακελωμένοι γιατί θα τολμούσαμε να λέμε τη γνώμη μας. Η επάρατη δεξιά θα πήγαινε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, η δημοκρατία θα γινόταν πράξη. Η πρώτη κίνηση του πασοκ να αυξήσει τους μισθούς των στρατιωτικών, έπρεπε να τους έχει με το μέρος του. Η πρώτη κίνηση ήταν και ο δείκτης της διαδρομής του. Το πασοκ, το άλλο πρόσωπο της εξουσίας. 1980-2010 η ίδια φαγούρα στην ελληνική κοινωνία. Ότι αλλοπρόσαλλο ήταν να συμβεί συνέβηκε.
Ο κόσμος άλλαζε, το τείχος του Βερολίνου έπεφτε, το παγκόσμιο άσπρο μαύρο έπαιρνε χρώμα. Ο κόσμος άλλαζε κι αλλιώς, η τηλεόραση, το ιντερνέτ, η χαοτική πλέον επικοινωνία στα πρώτα βήματα την εποχή του 80.
Ο κόσμος άλλαζε, το τείχος του Βερολίνου έπεφτε, το παγκόσμιο άσπρο μαύρο έπαιρνε χρώμα. Ο κόσμος άλλαζε κι αλλιώς, η τηλεόραση, το ιντερνέτ, η χαοτική πλέον επικοινωνία στα πρώτα βήματα την εποχή του 80.
Και φθάσαμε σήμερα εδώ που φθάσαμε σα χώρα, αλλά και σαν άτομα.
Το χειρότερο απ' όλα, χωρίς χειρολαβές.
Όλα τα γράφω συνθηματικά, δεν θα σε κουράσω να διαβάζεις χιλιοειπωμένα παγώματα.
Απλά ξύπνησα το πρωί κι αναρωτήθηκα πάλι, που πήγαν όλα αυτά;
Που πήγαν τόσα όνειρα για ένα διαφορετικό, δίκαιο κόσμο, που πήγαν τόσα διαβάσματα, τόσα άρθρα στις εφημερίδες, ακόμα θυμάμαι τον Κώστα Σταματίου στα Νέα του Σαββάτου. Έφυγε κι έφευγε ένας κόσμος μαζί του. Όπως κάθε φορά που έφευγε ένα μεγάλος.
Γράφονται απίθανα πράγματα, υπάρχουν σπουδαία μυαλά στη χώρα μας. Ο καθένας με τον τρόπο του, πολεμάει το θηρίο. Αυτό εκεί ακούνητο, ατάραχο, με την πανοπλία του εξοστρακίζει τις δικές μας σφαίρες. Συνεχίζει να πυροβολεί ανελέητα, οι άνθρωποι αριθμοί.
Τέρατα που εξαπλώθηκαν παντού να αφανίσουν την χώρα, να αφανίσουν εμάς. Ανθρωποειδή απ' τη γυάλα της ίδιας συμμορίας, με αποκριάτικη μάσκα λαοπλανεύουν τα όνειρα των απλών ανθρώπων.
Κι αυτοί όχι άμοιροι ευθυνών, τους ακολουθούν πιστά, μόλις γλύψουν το πρώτο κοκαλάκι που θα τους πετάξουν.
Τα ίδια ονόματα απ' το 60 και μετά, στην αρπακτική υπέρ των πλουσίων εξουσία, οι ίδιες αναλύσεις απ' τους ίδιους, απ΄ τα δικά τους μπαλκόνια. Παπανδρέου το 60, Παπανδρεου το 2010. Πράκτορας του παγκόσμιου συμφέροντος που λυμαίνεται τη γη. Μήπως μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι;
Τέρατα που εξαπλώθηκαν παντού να αφανίσουν την χώρα, να αφανίσουν εμάς. Ανθρωποειδή απ' τη γυάλα της ίδιας συμμορίας, με αποκριάτικη μάσκα λαοπλανεύουν τα όνειρα των απλών ανθρώπων.
Κι αυτοί όχι άμοιροι ευθυνών, τους ακολουθούν πιστά, μόλις γλύψουν το πρώτο κοκαλάκι που θα τους πετάξουν.
Τα ίδια ονόματα απ' το 60 και μετά, στην αρπακτική υπέρ των πλουσίων εξουσία, οι ίδιες αναλύσεις απ' τους ίδιους, απ΄ τα δικά τους μπαλκόνια. Παπανδρέου το 60, Παπανδρεου το 2010. Πράκτορας του παγκόσμιου συμφέροντος που λυμαίνεται τη γη. Μήπως μπορεί να αποδείξει ότι δεν είναι;
Οι καλύτερες μάσκες στα πιο αγγελικά πρόσωπα, οι καλύτερες ιδέες στις πιο ύπουλες φασιστικές διαδρομές. Κι ο άλλος του παρέδωσε, κατόπιν συνεννόησης, το στημένο παιχνίδι.
Ω, ένας κόσμος που ξεκληρίζει τον άνθρωπο. Η βαρβαρότητα στην εποχή μας, είναι αλλιώτικη από παλιά. Όλα πια ένας αδιαπέραστος τοίχος. Όπως γκρεμίζουν τα ετοιμόρροπα κτίρια, πρέπει να πέσει. Και να τον ξανακτίσουμε απ΄ την αρχή.
Μόνο ότι θυμίζει τις φωτεινές στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας να κρατήσουμε. Σαν τα μάτια μας. Αυτές μόνο μπορεί να είναι οι οδηγοί, για χάρη των παιδιών και του μέλλοντος, που θα υπάρχει και μετά από μας. Νομίσαμε ότι όλα είναι για το δικό μας φλύαρο παρών.
Ω, ένας κόσμος που ξεκληρίζει τον άνθρωπο. Η βαρβαρότητα στην εποχή μας, είναι αλλιώτικη από παλιά. Όλα πια ένας αδιαπέραστος τοίχος. Όπως γκρεμίζουν τα ετοιμόρροπα κτίρια, πρέπει να πέσει. Και να τον ξανακτίσουμε απ΄ την αρχή.
Μόνο ότι θυμίζει τις φωτεινές στιγμές της ανθρώπινης ιστορίας να κρατήσουμε. Σαν τα μάτια μας. Αυτές μόνο μπορεί να είναι οι οδηγοί, για χάρη των παιδιών και του μέλλοντος, που θα υπάρχει και μετά από μας. Νομίσαμε ότι όλα είναι για το δικό μας φλύαρο παρών.
Δημήτρη παρασύρθηκα σε μια μεγάλη καλημέρα, ίσως σε κούρασα με τις εμμονές μου. Όλα γνωστά. Αλλά, να που όλα μας πνίγουν, λες και στέρεψε ο ήλιος στη γη.
Σταματώ, δεν έχει τελειωμό. Ένας συνεχής αναστεναγμός η ζωή μας.
Τι κάνουμε εδώ; Τίποτα περισσότερο απ’ το να ακουμπάμε ο ένας στον άλλο.
Αναβιώνουμε τη ζωή μας.
Δεν είμαστε και τίποτα παραπάνω, απ’ ότι μέχρι τώρα αγαπήσαμε.
Ταξιδευτής
22 Ιανουαρίου 2011
Τι κάνουμε εδώ; Τίποτα περισσότερο απ’ το να ακουμπάμε ο ένας στον άλλο.
Αναβιώνουμε τη ζωή μας.
Δεν είμαστε και τίποτα παραπάνω, απ’ ότι μέχρι τώρα αγαπήσαμε.
Ταξιδευτής
22 Ιανουαρίου 2011
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου