27 Ιαν 2012

Εφιάλτης

Τη νύχτα ο αέρας λυσσομανούσε. Μας είχε πάρει ο ύπνος. Εμένα και την Pax.
Ξυπνήσαμε ταυτόχρονα.
 Η
Pax πετάχτηκε, αλυχτούσε επίμονα, ανεβάζοντας τα μπροστινά της πόδια στην πόρτα. Άρπαξα την κάπα μου και άνοιξα τη μανταλωμένη ξύλινη πόρτα.
Ποδοβολητό αλόγων ακουγόταν από μακριά. Όλο και πλησίαζε.
Η  
Pax γαύγιζε όλο και πιο δυνατά. Κοιτώντας πέρα δεξιά, στον σκοτεινό ορίζοντα . Μια γλώσσα που δεν καταλάβαινα, ερχόταν σαν βουητό. Ο Ουρανός γεμάτο αστέρια, παγωνιά. Γενάρης μήνας.
Ο αέρας σφύριζε δυνατά. Έβαλα τα χέρια στα αυτιά μου.
Προσπαθούσα να καταλάβω.
Καβαλάρηδες με ατσάλινες στολές και ρομφαίες στα χέρια, με κόκκινα κράνη, σαν σύννεφο γέμισαν την ακτίνα των ματιών μας. Πίσω άφηναν φωτιές. Πέρασαν σαν αστραπή από μπροστά μας. Το βουνό πίσω καιγόταν. Η φωτιά άρχισε να περικυκλώνει το σπίτι μας. Την 
Pax κι εμένα.
Το μονοπάτι στη θάλασσα δεν το έμαθα, ακόμα.
Ξύπνησα καταϊδρωμένος.
Η
Pax  κοιμόταν δίπλα μου, σαν μωρό. Με ένα χαμόγελο, ακόμα και όταν κοιμάται. Το πόδια της ήταν πάνω μου.
Η φωτιά στο τζάκι είχε σβήσει.
Άπλωσα το χέρι μου πάνω της και τυλίχτηκα με την κάπα μου.
Κόντευε να ξημερώσει.


Ταξιδευτής
27 Ιανουαρίου 2012

9 Ιαν 2012

Έλα να παίξουμε....


Έλα να παίξουμε κρυφτό
Κρύψου να Σε ψάξω
Στις κόρες απ' τα μάτια μου
Μες την ανάσα μου
Στην αφή της καρδιάς μου
Στις μυρωδιά των μαλλιών Σου

Σειρά μου τώρα που Σε βρήκα.
Ψάξε με
Πίσω από τις λέξεις
Μες τα τραγούδια
Στο μαξιλάρι της άρρωστης μέρας
Στις σταγόνες της σιγανής βροχής

Άμα με βρεις
Θα σου χαρίσω κάτι

Θέλω να μου χαρίσεις κάτι
Μου είπες την πρώτη φορά

Κι εγώ δεν είχα να σου χαρίσω τίποτα

Θα ψάξω να το βρω, μου είπες

Ένα παιδί βγήκε στο μπαλκόνι με τα μπλε παράθυρα
Κρατούσε ένα κόκκινο μπαλόνι

Όπως ο ουρανός κρατάει τη νύχτα το φεγγάρι
Όπως ο άντρας τα μάτια μιας γυναίκας
Όπως το σώμα την ψυχή
Κι όπως Εσύ Εμένα
Ή όπως Εγώ Εσένα.


Ταξιδευτής
9 Ιανουαρίου 2012

2 Ιαν 2012

Ειρήνη.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς παίζαμε πάρτα όλα και κάναμε όνειρα.
Είμασταν παιδιά, πιστεύαμε ακόμα και στον Άη Βασίλη.
Όταν μεγαλώσαμε νομίζαμε ότι θα κατακτήσουμε τον κόσμο, εμείς θα τον αλλάζαμε.
Τον γκρεμίζαμε και τον κτίζαμε απ' την αρχή, σε ατέλειωτα νυχτέρια. Με τις πιο ιδανικές αποχρώσεις, στις γραμμές του ορίζοντα.
Ερωτευτήκαμε.
Μισήσαμε.
Αγαπήσαμε.
Παλαίψαμε.
Πάντα γεμάτο αγωνία για την πορεία.
Τώρα κάνουμε τις πιο απλές ευχές, να έχουμε δυό φίλους, να διαβάσουμε πέντε βιβλία, να δούμε πέντε καλές ταινίες, να βιώσουμε δυό θέατρα,να έχουμε δυό φίλους.
Να ξαναγεννηθούν εκείνα τα όνειρα που χάθηκαν
Εμείς δεν αλλάξαμε επειδή ο κόσμος μεγάλωσε μικραίνοντας....
Απόψε τ' όνομά σου γράφω σε όλους τους τοίχους, με κόκκινο χρώμα.
Ειρήνη.


Κωστής Ταξιδεύων
2 Ιανουαρίου 2012

Φως από Σένα

Δεν ξαναείδα τόσο καθαρή μέρα. Ούτε ένα μικρό σύννεφο δεν είδα στον πρωινό ουρανό. Οι κορυφογραμμές των βουνών, με λεπτομέρεια ραφιδογράφου αχιόνιστες. Ο Κόζιακας πασπαλισμένος με άχνη, να θυμίζει τον χειμώνα. Τα νερά στις λακούβες των δρόμων παγωμένα,-απ’ την ξαστεριά της νύχτας. Γυάλιζαν στον αστραφτερό ήλιο. Το φεγγάρι ξεχάσθηκε άσπρο, σε μια γωνιά του ουρανού.
Γυμνά τα δέντρα του κήπου, αναδεικνύουν την αντοχή της καμέλιας στο πράσινο. Της ελπίδας.
Είχα προνοήσει, να κλειδώσω όλες τις μαύρες σκέψεις στο συρτάρι,- απ’ τον εφιάλτη της χρονιάς που πέρασε. Έκανα καφέ και βγήκα στο μπαλκόνι.
Να δω το Φως.

Εσένα.

Καλή χρονιά

Με Φως

Φως από κερί αναμμένο
Φως απ΄ το φεγγάρι
Φως απ’ τον ήλιο
Φως από  δυό μάτια
Φως από μια σκέψη
Φως από κατακόκκινο χρώμα
Φως απ΄ τη ζωή που πάλλεται

Φως από Σένα.

Ταξιδευτής
 2 Ιανουαρίου 2012